Van de week zijn we mogelijk tegen een leuk, onverwachts project ‘gelopen’. Anatole, een Congolees die met onze collega (op verlof) Carina Saarloos samenwerkt, nam ons mee naar de jeugdgevangenis. Een gevangenis met zo’n 90 jongens onder de 18 jaar. Al eerder hadden we wel eens gesproken over wat we eventueel als technici voor deze doelgroep konden doen. Afgelopen week kregen we de kans om dat eens wat nader te bekijken.
Een van de eerste dingen die Anco opviel was de deur als toegang naar de gevangenis die continue openstond. Bracht dat jongens niet in de verleiding de benen te nemen? Misschien wel, aldus Anatole, maar dan waren ze toch zo weer opgepakt. Weinig schijn van kans dus om ongezien te verdwijnen.
Door de deur gekomen, keken we uit op een grote binnenplaats. Aan de linkerkant waren jongens bezig om een vak uit te oefenen, er werden daar bijvoorbeeld allerlei dingen aan elkaar gelast. Rechtskijkend zagen we een basketbalveld, omgeven door allerlei kleine kamertjes. Sommige dienden als slaapzalen, andere als onderzoekskamer, weer een andere als onderwijslokaal en ga zo maar door. Op het eerste gezicht zag het er niet heel slecht uit, al ben je natuurlijk nog altijd je vrijheid kwijt als je daar zit.
In het kantoortje van de directeur bespraken we met de zoon van…enige mogelijkheden/ideeën. Het was wel duidelijk dat hij enthousiast was over het feit om een klein centre d’informatique op te richten in één van de zalen. Dit houdt praktisch gezien in: een computer of 3 in een zaal, waar de jongens les kunnen krijgen in word, excel, etc. Internet was niet direct nodig, aldus de zoon van, omdat de arbeidskansen van de jongens meer vergroot worden als ze leren met een computer om te gaan.
Anatole en Anco legden tijdens het gesprek de nadruk op het feit dat we bijvoorbeeld een Malinese leraar ‘informatique’ wilden inhuren. Zodat het project, mocht het doorgaan, ook gewoon voortgaat als wij op verlof gaan in 2006. Ook stelde Anco voor om enkele leerlingen van hem mee te nemen om de installatie uit te voeren. Op die wijze maakten zij dan ook kennis met ‘de gevangenis’ en konden zij op later tijdstip eventueel ingeroepen worden voor reparaties.
Al met al, oogsten we veel enthousiasme voor het plan. Natuurlijk moesten we ook nog even de mening van ‘de jongens’ peilen. Nou, die waren er wel voor te porren. Met veel gejuich en geklap werd het idee in ontvangst genomen. Nu moet er alleen nog een definitief akkoord van de hoogste bazen van de gevangenis komen. Naar verwachting is dat volgende week bekend, en zouden we al binnen 2-3 weken de computers kunnen installeren.
Ook het feit dat er jongens geselecteerd worden voor de cursus door de directeur, ontnam hen het enthousiasme niet. De deelnemende jongens moeten namelijk op z’n minst in het Frans kunnen lezen en schrijven. We houden jullie op de hoogte rond de ontwikkelingen van dit centre d’informatique en of het plan doorgang mag vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten