Oase van rust

Onze hersenen en handen draaien op volle toeren deze dagen. Morgen is namelijk de grote dag! Het is al aangekondigd in de vorige Weblog, maar nu gaat het er echt van komen. We gaan een kort weekje weg, om rust te vinden voordat we over alweer 2,5 week uitvliegen naar Bamako.

Onze tijd in Nederland is heel goed, maar vaak ook hectisch geweest. We hebben stad en land afgereden en dus heel wat kilometers gemaakt. Ook heeft ons hoofd vaak volgezeten met allerlei regelzaken om weer een periode naar Mali uit te gaan.

Om hier van 'los' te komen (zeg maar ;-) gaan we naar de Oase (zie http://www.oase-bergen.nl) in Bergen. Een plekje waar je als zendeling terecht kunt om je, aldus de website, 'enige tijd terug te trekken van het "thuisfront", om echt tot rust te komen'. Nou, dat hopen we van harte te gaan doen!

We hebben twee fietsen tot onze beschikking en proberen zo min mogelijk Anco's laptop aan te zetten ;-) Hij wilde hem toch maar wel meenemen, omdat er nog heel wat zaken lopen zo vlak voor het vertrek. Sja, wat kunnen we daar tegen in brengen? Daarnaast is het leuk om gemaakte foto's – met effecten – in te lezen op de laptop, waardoor beter te zien is of hij gelukt is of niet. Toch nog een goede hobby-reden om één laptop mee te nemen ;-)

De Oase is niet alleen voor kerkelijke- en/of zendingswerkers. Is er plaats vrij, dan kunnen ook anderen hier terecht. Zij het voor een niet-gereduceerde prijs...We zullen dan ook een weekje minder bereikbaar zijn en gaan van onderstaande genieten:

U heeft de beschikking over een eigen appartement, waar u beneden woont en boven slaapt. Er is een eigen telefoon en u kunt gebruik maken van fax, computer, printer e.d. De omgeving van De Oase biedt u vele mogelijkheden om zowel geestelijk als lichamelijk te verkwikken. Water genoeg in de zee! Ook de bossen, de duinen en het platteland geven voldoende mogelijkheden om tot rust en bezinning te komen. Met openbaar vervoer bent u in no time in bijvoorbeeld Alkmaar of Amsterdam.

Tot over een week ofzo!

Vaart erin!

We hadden er vandaag letterlijk de vaart in. Niet op werkvlak, want daar was de temperatuur te hoog voor. Maar wel op het water. Zo'n mooie dag als vandaag was perfect om een rondje te varen. Vol trots toonde Anco me zijn bootkunsten, vergezeld van een heerlijk zeebriesje.

De vaart proberen we ook te houden in het regelen en afronden van bepaalde zaken. Vandaag mochten we definitief bericht ontvangen wanneer er een zeecontainer in Zuidland wordt bezorgd. Volgende week dinsdag, als het meezit maandag, staan wagen en container op de stoep. En dan wordt het inpakken geblazen.

Dit keer nemen we een eigen container mee (20 kub), omdat we veel computerspullen hebben gekregen en zelfs een auto! Ook wordt de container voor een deel gevuld met huisraad van nieuwe Nederlandse collega's die eind augustus naar Mali, Bamako vertrekken. Anco heeft er dan ook alle vertrouwen in dat de container vol komt. We zullen zien.

Het is in ieder geval een zorg minder dat we over dit onderwerp een knoop hebben doorgehakt en nu de laatste dingen kunnen gaan regelen. Zoals jullie hebben kunnen lezen staat ook de trein- en vliegreis vast. En houden we zondag 06 augustus 2006 een afscheidsdienst in onze eigen gemeente in Den Haag.

Als we zo met deze dingen bezig zijn beseffen we meer en meer dat het vertrek snel in zicht komt. Ook aan de kinderen op en rondom de boerderij kunnen we het merken. Ze willen graag nog 'even op de (nieuwe) trampoline met ome Anco of tante Ewien'...

Vanavond hebben we zowaar heerlijk oliebollen, appel-, banaan- en ananasflappen gegeten. Onze schoonzus Carola trotseerde de hitte van de dag om ons met deze lekkernij te verwennen. Echt een aanrader, zo half juli ;-)

En zo worden we nog van allerlei kanten verwend. We zullen beiden blij zijn als de container weer gepakt is en klaar voor vertrek. Dat geeft altijd weer een zorg minder. Volgende week hopen we dit voor elkaar te krijgen, om vervolgens een weekje samen erop uit te gaan. Dit keer in eigen land, als een soort retraîte. Nog even rust vinden (zonder telefoon of computer ;-), voordat we weer de drukte van Bamako ingaan.

Geniet van het mooie weer en alles om jullie heen!

Zon en pret

Ook wij genieten van het warmere weer in Nederland. Vinden anderen het toch wel enigszins te warm, beginnen wij net lekker op temperatuur te komen ;-) Een goede voorbereiding op onze terugkeer naar Mali.

Ons vertrek komt elke dag een stukje dichterbij. Afgelopen vrijdag hebben we onze treinreis naar Parijs geboekt. Het weekend van 12, 13 augustus zijn we dan in Parijs, om vervolgens de 14e augustus door te vliegen naar Mali.

Onze dagen vullen zich nu met het regelen van de 'laatste zaken'. Momenteel zijn we bijvoorbeeld op zoek naar een zeewaardige container, om al onze spullen in te doen. We waren niet van plan om een hele container te verschepen, maar met twee gezinnen (collega's De Vroome gaan ook naar Mali vandaar) bleek het economischer te zijn om een hele container te verschepen. Dus mocht iemand nog ideeën hebben rondom 'het (liefst gratis) in bezit krijgen van een zeecontainer', dan houden we ons aanbevolen!!

Naast alle regelzaken maken we ook tijd vrij voor contacten en leuke dingen doen. Ging Ewien's wens om nog een keer naar de dierentuin te gaan vorige week in vervulling....Anco slaagde erin zijn zelfgemaakte boot zeewaardig te maken, met daarachter vrienden op de waterski. Het was een waar feest voor niet alleen Anco om de boot zo goed te zien varen. Het is echt een familieproject.

Die dag duurde het overigens wel eventjes voor de ski's omgebonden konden worden. De waterpolitie was namelijk extra actief die dag en Anco bleek niet te beschikken over een kleine brandblusser en nummers/een naam op de zijkant van zijn boot. Gemotiveerd als Anco was, terwijl de 'vrouwen' aan de kant van het water lagen te zonnebaden, ging hij naar Spijkenisse om zich van het eerste probleem te ontdoen.

Ook een nummer ondersteboven schrijven op de zijkant van de boot bleek geen probleem te zijn. En ja hoor, uiteindelijk voeren we dan toch nog uit. Gezellig en leuk was het, met als afsluiting een picknick aan de kant.

Later konden we wel weer lachen om de actie van de politie. Ze leken wel een beetje op de Malinese politie, vonden wij. Gewoon doorzoeken tot je iets vindt dat niet klopt, ook al zijn alle papieren dik in orde ;-)

Nou, geniet van de zon en alle mooie dingen in het leven!

Zoo moe ;-)

Afgelopen dinsdag – gisteren dus – mochten we een middagje in Burger's Zoo vertoeven. Met nicht Maaike van bijna 8 jaar. Het plan was ontstaan doordat we een bezoek gingen afleggen bij Lokaal Mondiaal in Arnhem, de plek dus waar ook deze dierentuin zich bevind.

Na een goed bezoek aan Lokaal Mondiaal, de organisatie die voor ons het korte promotiefilmpje heeft gemaakt – reden we richting Burger's Zoo. Met een nog nietsvermoedende Maaike naast ons in de auto. Grappig was het, hoe Anco en ik zo nu en dan blikken uitwisselden zodra we weer langs een bord 'Burger's Zoo' kwamen. Maar nee, Maaike had nog geen idee waar we nu eigenlijk naar toe gingen.

En toen we dan ook daadwerkelijk angs de dierentuin, viel haar oog op?! Juist ja, de speeltuin in de dierentuin. Hoe (h)eerlijk kan een kind zijn! Dat was dan ook wat haar betreft het eerst te bereiken doel. Na een boterhammetje en een dier of vier, was ze dan ook meer dan overtuigd. Op die plek was de speeltuin en daar zou ze nu wel erg graag even rondrennen. Wij op ons beurt dachten, laten we dat doen, dan hebben we daarna wellicht een en al aandacht. En ja hoor, zo pakte het dan ook uit.

Het was een leuke middag, waarbij Maaike ons onbewust duidelijk maakte dat we toch echt oud worden. Vier keer zo oud als zij, grapten we al! We vonden dan ook dat we om zeven uur 's avonds wel een medaille hadden gewonnen. We hadden tenslotte op één dag de avondvierdaagse gelopen, voor ons gevoel.

En Maaike maar rennen, we waren zo ongeveer de laatsten die de dierentuin verlieten. Ze wilde tenslotte nog even haar energie kwijt in ......juist ja, de speeltuin in de dierentuin! Toch deed ik mijn petje af hoor, voor de opzet van Burger's Zoo. Ze adverteren niet voor niets met de slogan : “Natuurlijk in Arnhem!”. Het idee wordt zoveel mogelijk geschept dat de dieren niet in hokken leven, maar als het ware in hun natuurlijke omgeving. Ook de wijdse, bosse omgeving draagt hiertoe bij. Echt een mooie plek om een dierentuin neer te zetten.

Op de vraag welk dier Maaike's favoriet is, antwoordde ze zonder te aarzelen: de giraffe. Maar het Oceanium was toch ook wel erg indrukwekkend. Ook de Safari en de Bush was leuk opgezet. Bij het onderdeel 'Desert' kregen we weer een voorproefje op Mali.

Na de dierentuin was het wachten op ome Marc. Die zou met de een demotrekker naar Brummen rijden, een plaatsje dichtbij Arnhem. De colonne aan trekkers – hij reed niet alleen – deed echter wat langer op zich wachten dan gepland. Maar ook hier toonde Maaike zich een avondmens. Frietjes halen met iets lekkers bij de Brummense snackbar en deze opeten in de buitenlucht. Daarna langs de kant van de weg wachten tot we trekkers voorbij zagen komen.

Waar ik het al zo'n beetje had opgegeven dat we dezelfde dag nog thuis zouden komen – ik ben dus geen avondmens – hield Maaike vol: het komt goed. En dat kwam het. Rond half 1 konden we haar thuis afzetten en ging ze moe maar wellicht voldaan naar bed. 'Het was best wel leuk geweest!' had ze ons met glimmende oogjes verteld toen we aan de terugreis begonnen.

Malinese praktijken

Van de week was het er opeens niet meer: stroom! Het was alsof we in Zuidland weer even terug in Mali waren. Daar gebeurd het met enige regelmaat, maar in Nederland?! Nee, dat hadden we niet verwacht. Anco bromde dat het er niet beter op is geworden sinds de energiemaatschappijen zelfstandig zijn...Sja, wat zullen we daarop zeggen?

Gek eigenlijk, dat je dan pas doorkrijgt wat je allemaal NIET kunt doen zonder stroom. Laten we nu ook net een presentatie aan het voorbereiden zijn voor de dag erop, terwijl de laptop niet volgeladen is. Even voorzichtig omgaan met het vermogen dat we nog hebben, want (aldus Anco) de ervaring leert dat een stroomuitval in Nederland nog 'best lang' kan duren. Hoe land dat ook moge zijn ;-)

Het bleek een storing te zijn als gevolg van de oplopende temperaturen. Het was tenslotte wel even een hittegolf in Nederland, aldus de richtlijnen. En wij kwamen nu net goed op temperatuur! Al voelt de Nederlandse warmte wel anders aan. In Mali is het toch echt een hele droge warmte.

Gelukkig kwam de stroom op tijd terug en konden we onze presentatie voor groep 8 van De Bongerd gewoon naar behoren afmaken. Gisteren zijn we er langsgeweest. Het was echt heel erg leuk om te doen. De interesse van de jongeren deed ons goed, het is ook altijd leuk om vragen te krijgen die volwassenen niet zo snel zouden stellen ;-)

Presentaties en persoonlijke bezoeken aan sponsors nemen niet meer zo'n grote plaats in onze agenda in. Onze tijd wordt nu met name in beslag genomen door het regelen van de laatste zaken, het vullen van een zeecontainer, het bezoeken van de tandarts etc. En uiteraard gaan we bij familie langs.

Onze vertrekdatum van Parijs naar Mali staat vast. Maandag 14 augustus 2006 vliegen we weer terug naar Mali. Het weekend ervoor zullen we met de trein richting Frankrijk gaan. Om als het even kan nog een dag of 2 met goede vrienden door te brengen.

Ons vertrek komt op deze manier wel elke dag een stukje dichterbij. Leuk, maar ook wel weer spannend! We hebben er erg van genoten om 'iedereen' weer te zien, weer even te genieten van de leuke en lekkere kanten van Nederland ;-) De laatste weken zullen we dan ook wat dingen gaan doen die we de komende twee jaar zullen missen.

Ewien wil bijvoorbeeld nog graag een keertje naar de dierentuin. Terwijl Anco het meer dan geweldig vindt om met vrienden achter zijn zelfgefrabiceerde motorboot te waterskieën. Voor ieder wat wils, zou ik zo zeggen. Zodra het bekend is of er een afscheidsdienst komt en wanneer, laten we het uiteraard weten!

Ein, zwei ....Polizei

Ben helemaal in de Duitse stemming als ik deze Weblog schrijf. Ben namelijk gisteren teruggekomen van een kampeervakantie met vriendin Sjoukje naar Luxemburg en Oostenrijk.

Vorige week maandag hebben we de auto volgeladen en zijn we richting Luxemburg getrokken. Vooraf niet wetend waar we zouden overnachten. Eén ding was in ieder geval zeker: kanoën / kajakken werd daar ons doel. Sjouk had goede herinneringen aan een dagje kanoën in Canada en dat was goed voor herhaling...

Zo gezegd, zo gedaan. Camping opgezocht langs de rivier in de Ardennen – niet al te ver van het stadje Echternach -, tentje neergezet en ff bijkomen van de reis. Laat ik daar nu net een bekende uit Gorinchem, de plaats waar ik ben opgegroeid, tegenkomen. Wat is de wereld dan opeens klein!

Dag erop lekker kajakken met het zonnetje hoog aan de hemel. Je ziet de wereld weer eens op een heel andere manier zo op het water. Spannend ook wel soms, om je spullen droog te houden wanneer je door een ruw stukje water gaat. Maar ontspannend werkte het wel, dat doet een mens goed.

Bij het eten van een potje 's avonds besloten we toch om de dag erop richting Wenen (Oostenrijk) te gaan. Plannen zijn er om gewijzigd te worden! We zouden namelijk richting Jura en Franse Alpen gaan. In de regen hebben we onze tent weer ingepakt en zijn in één keer doorgereden naar de Trauensee in Oostenrijk. Op de bonnefooi gevonden, maar wat een uitzicht!! Nu alleen nog wat beter weer dachten we.

Onderweg naar dit mooie plekje hadden we al een en ander meegemaakt. Op de Duitse autobahn werden we door de politie in een geblindeerde BMW van de weg gehaald. Met het zweet in onze handen, bleek het 'alleen' een controle van rijbewijs, etc te zijn. En uiteraard de vraag of we alcohol of drugs vervoerden. Tsss, wat een vraag! Alsof elke Nederlander dit standaard als reisbagage bij zich heeft. Beetje verontwaardigd waren we later wel, helemaal omdat Sjoukje wijselijk opmerkte dat de polizei zichzelf niet eens had geidentificeerd.

Later in de week konden we weer enigszins lachen over deze gebeurtenis (vandaar de titel: ein, zwei...Polizei), maar helemaal losgelaten heeft het ons niet. Vrijdag (met enige motregen) lieten we ons betoveren door Wenen (Wien). Wauw, wat een mooie en artistieke stad. Heb heel wat mooie plaatjes mogen schieten met mijn nieuwe camera.

Zaterdag hield de regen enigszins aan – en dat terwijl het in NL 30 of meer graden was -, maar dat weerhield ons er niet van de bergen in te trekken. De frisse berglucht leek ons wel een ideale afsluiting van de vakantie. Laat het nu de dag van vertrek kurkdroog zijn tijdens onze terugreis naar NL, met een strakblauwe lucht! Maar dat drukte de pret niet om terug te kijken op een relaxte en vooral niet vooraf strak geplande vakantie.