Ontmoet Aisha

Door het filmen kwam ik weer wat meer in aanraking met het "dagelijkse leven" in het ziekenhuis (www.koutialahospital.org). Terwijl ik heen en weer liep om mijn mensen op de hoogte te stellen van programma's, filmdagen etc. kwam ik langs 3-jarige Aisha (zie foto).


Haar vader tikte me op de schouder en zei dat ik een foto van haar kon nemen. Vrij bijzonder, omdat ik niet eens mijn toestel startklaar in mijn handen had. Hij zat weggeborgen in mijn tas. Waarom hij me vroeg een foto te nemen die dag weet ik tot op de dag van vandaag niet...

Haar verhaal is uitzonderlijk. De 3-jarige Aisha is namelijk enkele tijd geleden in een pot met hete olie gevallen. Als ik me dit probeer voor te stellen lopen de rillingen letterlijk over mijn rug.

Zoals jullie kunnen zien is haar lichaam - inclusief haar gezicht - met allerlei doeken bedekt. Dit om haar wonden te bedekken die over haar hele lichaam lopen. Haar vader liet me na afloop enkele wonden zien.

Aisha is in goede handen bij onze medische collega's, zij zullen hun uiterste best doen om Aisha letterlijk op de lappen. Toch zal ze voor haar leven getekend blijven. Hoe meer ik hierover nadacht toen ik haar zag, hoe verdrietiger ik werd. En toch lijkt ze zich heel groot te houden, zoals ook te zien is op de foto.

En zo is het met veel vrouwen en kinderen in Koutiala, in Mali. Hun leven is zoveel malen gecompliceerder dan het onze. Ze gaan dagelijks de strijd met ziektes, slechte levensomstandigheden en overleven aan.

Toen ik Aisha zag wist ik weer heel duidelijk WAAROM ik gezondheidsvideo's voor vrouwen en kinderen wilden maken. Niet omdat dat haar ongeluk had kunnen voorkomen. Maar omdat zij het waard zijn gezien, erkend en geholpen te worden. Helemaal in een maatschappij waar het uiteindelijk draait om de man. Waar vrouwen en kinderen - als het erop aankomt - aan het kortste eind trekken.

Mijn hart begint weer sneller te kloppen als ik dit schrijf. Ik ben God dan ook bijzonder dankbaar voor het vrouwen- en kinder ziekenhuis in Koutiala. Het is geen makkelijke taak voor mijn collega medici, maar God geeft nu eenmaal vaak een taak die menselijk gezien boven ons kunnen ligt. Opdat hij ons de kracht en het doorzettingsvermogen kan geven.

p.s
(zie blog van 26 Januari 2010) Ben toch op een dag in de berg kleding gedoken. Twee leuke t-shirts - in redelijke staat - voor nog geen euro. Wie doet dat me na? ;)

Fun filmdagen...

Een ieder heel hartelijk dank voor het bidden voor het videowerk. De filmdagen afgelopen weekend waren met één woord geweldig. We hebben nog nooit zo gelachen op de set ;)

Alle specifieke gebedspunten (goede samenwerking / sfeer, goed weer en stroom) werden stuk voor stuk bewaarheid. Met een enkele stroomstoring tussendoor dan ...

Het geheim zat hem vooral in de professionele acteurs (ze willen naar A'dam komen om christelijke producties te maken ;), de band onderling, het samen optrekken / eten, mijn videohelper die helemaal enthousiast is over wat ze leert en de leeftijd die nagenoeg bij iedereen gelijk was.

Het werkteam hier op de compound grapte voordurend dat ze een handtekening wilde voordat de hoofdrolspelers vertrokken...en dat werd door de dames gewaardeerd. Voor vertrek werd iedereen op de foto gezet en zei de ene kant "tot de volgende keer" in gebrekkig Frans en de andere kant in gebrekkig Engels.

Terugkijkend - de dames zijn inmiddels weer richting huis vertrokken - is het videoteam "close" geworden in zeer korte tijd. Via FaceBook en andere wegen zullen we dan ook contact houden.

De twee hoofdrolspelers maken deel uit van een theatergroep in Kadiolo. In maart zullen we hen daar gaan opzoeken om o.a. ook te kijken of we in de toekomst iets voor hen kunnen (terug) doen.

Vooraf zeiden verschillende vrienden hier in Mali dat er wel iets heel goeds uit deze video zou moeten komen, omdat we zoveel tegenstand ervoeren. Daar zei ik altijd maar twijfelachtig ja op, omdat ik het nog niet zo wist. Eerst doormaken dan geloven zeg maar.

Toch moet ik bekennen dat ik het achteraf wel zo zie. Nog nooit hebben we zoveel moeite moeten doen om een productie überhaupt door te laten gaan. We zien dan ook Gods hand in het hele verloop ervan en we kijken uit naar wat deze productie in Mali kan gaan betekenen.

Binnenkort meer over de montage, nu ga ik eerst genieten van een paar dagen Bamako / rust. De filmdagen waren zeer intensief, omdat ik tevens als taxi voor deze periode was aangesteld ;)

Anco is overigens nog steeds in Guinee en maakt het goed. Hij is daar aan het werk in de Hope Clinic. Volgende week hoopt hij terug in Mali te zijn, met zijn vriend Dan uit Alaska.

Videowerk

Dit weekend hopen we de derde gezondheidsvideo te filmen, over zwangere vrouwen.

Bid voor een goede samenwerking, weinig wind, voldoende zon (er zijn wolken zo nu en dan ;) en weinig publiek...

Bedankt! Wordt vervolgd!