Ontmoetings-BBQ

De eerste ontmoetingsactiviteit is een feit. Afgelopen zaterdag vond de ontmoetings-BBQ plaats in Zuidland. De zaterdagochtend begon met een heel aantal wolken, maar ja jullie weten het hé ... achter de wolken schijnt ? Precies, de zon!

Rond een uur of 5 druppelden de eerste gasten binnen en bestormden de eerste kinderen de trampoline. Dat hoef je ze geen tweede keer te zeggen...Hup, t-shirt uit en springen tot je er bij neervalt. Geweldig om te zien hoe goed de kinderen het naar hun zin hebben op de boerderij. Wat wil je ook, met zoveel ruimte :)

Anco had zo zijn eigen ontmoetingsritueel, achter de BBQ. Hij stond - vaak omringd door enkele mannen - geanimeerd te praten. Waarover ze het precies hadden kon ik niet altijd opmaken, maar naar hun zin leken ze het wel te hebben. Het was ook een tijd waar "oude contacten" weer werden aangehaald.

De avond ervoor liepen we nog een goede beamer "tegen het lijf" en daarmee hebben we na de BBQ een presentatie van Gods werk in Mali gehouden. Ook de kinderen deden actief mee - ondanks vermoeidheid - en stelden leuke vragen.

Ons nichtje had het er vandaag nog over. Sommige dingen hadden wel indruk gemaakt, vertelde ze. Ze zag de voordelen van het leven in Mali wel in. School moest wel makkelijker zijn, als de bliksem regelmatig op de school kon inslaan. Dat betekende toch op z'n minst dat de school een paar dagen dicht zou zijn! Ja, een kinderbrein werkt op volle toeren ... :)

De gestelde vragen (tijdens en na een presentatie) zijn voor ons ook waardevol, omdat het ons de kans geeft dieper op bepaalde zaken in te gaan. Daarnaast zouden we de dag erna in een "nieuwe" gemeente spreken. Geen tijd voor zenuwen dus.

In de genoemde gemeente was de zondag helemaal rond het thema "zending" ingekleed. Jonge mensen gaven getuigenissen van wat God had gedaan in hun leven. Naast ons, sprak ook het echtpaar dat we binnenkort in Congo gaan bezoeken. Anco grapte dan ook dat we "in zijn voorprogramma" stonden.

Na de dienst was óók daar tijd om elkaar te ontmoeten en door te praten over de zending. Moe, maar voldaan keerden we rond half drie huiswaarts.

Op zaterdag 18 september zullen we een ontmoetings-ontbijt houden op de boerderij. Een ieder nog van harte welkom! Maar voor die tijd gaat Anco eerst voor een dag of 10 naar Mali. Vergezeld van twee vrienden hoopt hij daar de bijbelschool Bethel weer startklaar te maken, voor de aanvang van het nieuwe schooljaar.

Video avontuur

Afgelopen weekend had ik het "privilege" om een dagje met de EO en camera / geluidsman op te trekken. Het was echt een dag om niet snel te vergeten...

Ik mocht niet alleen de oren van ieders hoofd vragen, maar ook kon ik met eigen ogen zien hoe een bepaald programma in de praktijk tot stand komt. En dat alles in een heel gemoedelijke sfeer.

Voor een nieuw programma "Geloof, Hoop en een hele hoop Liefde" (te zien vanaf oktober 2010) reisden we - in alle vroegte - af naar Nijkerk, waar de Landelijke Stoomgemaal dag werd gehouden. Een echte mannenwereld met zo nu en dan een excentrieke vrouw :) Zet een groep mannen met machientjes (en stoom) bij elkaar en je krijgt een heel bijzonder tafereel :)

De regisseuse van de EO wilde geen opnames hebben van alle attracties op de Stoomgemaaldag, omdat het anders een Ontdek-je-plekje karakter zou krijgen. Probeer dat maar eens aan het verstand te peuteren van stoom-liefhebbers, die helemaal opgaan in hun hobby...Dan is tenslotte alles de moeite waard om vast te leggen!

Naast de opnames op locatie zijn we ook naar het huis - en naaste omgeving - geweest van de "hoofdpersoon". Hij verzorgt namelijk zijn vrouw en dat moest ook naar voren komen.

Het was echt grappig om te zien hoe "men" reageert als er een cameraploeg op straat gaat filmen. De ene voorbijganger knoopt een praatje aan in de hoop ook op tape te komen, terwijl de ander echt verontwaardigd kan reageren omdat er toevallig een ploeg voor zijn of haar voeten loopt.

Ook het filmen in de plaatselijke supermarkt gaf een enkeling enige stress. En dat op een drukke dag als zaterdag! De crew bleef echter de rust zelve en het was goed om te zien hoe men reageerde op onverwachte veranderingen, van welke aard dan ook. Goed leerpunt ook, om altijd je hoofd koel te houden. En vriendelijkheid met een goede dosis humor ten alle tijde doet wonderen ... :)

Mijn eigen handyman

Had deze foto op mijn Face Book pagina gezet om een beetje de draak met Anco te steken...De reacties deden me besluiten 'm toch ook maar op onze Blog te plaatsen :)

Vond het overigens wel jammer dat Anco's werkbril zwart is in plaats van bijvoorbeeld knal-roze. Dat had het effect helemaal af gemaakt...

Nee, alle gekheid op een stokje. Anco's derde liefde is toch wel zijn zelfgemaakte boot. En daar gaat menig (klus)uurtje inzitten. Bepaalde dingen gaan niet vanzelf, maar alles wordt gezien als "een uitdaging" in plaats van een probleem. En bij ons loopt werk nu eenmaal door in hobby en andersom.

Dus (bij)leren doe je ook nog eens ter plekke. En dat is vaak weer bruikbaar op "het veld", in Mali of elders...

Van al dat klussen wordt je wel handig...en dat zit in de familie. Anco's vader klust ook van harte regelmatig mee. En de kinderen? Die springen elke dag om ome Anco heen, of de boot nu "eindelijk" weer gaat varen?

De in de vorige Blog genoemde (eerste) presentatie is goed verlopen. Het is altijd weer gaaf over God's werk in Mali te mogen spreken. Tegelijkertijd is het altijd weer even "spannend" om te zien / horen of een en ander aanspreekt. Gelukkig kunnen we dat met een gerust hart uit handen geven :)

Een volgende presentatie zullen we geven op de eerste ontmoetingsdag hier in Zuidland. We zien ernaar uit - ook om een ieder te ontmoeten!

Tot ziens in Zuidland!

Van Batavus tot transportfiets

Je kunt er maar druk mee zijn zag ik de Bergeijk Boys vandaag denken. Met de ombouw van mijn degelijke Batavus fiets tot een heuse (aldus vriendin) transportfiets.

Neefje Harm (7) deelde mee in de pret door me te vragen of ik vandaag "sleutel-les" kreeg. Toen ik daarop bevestigend antwoordde en hem vroeg of hij dat ook wilde, zei hij prompt: "Nee hoor, ik kan al sleutelen!" Sja, van je neefje moet je het hebben :)

Tijdens een dagje Amsterdam zag ik dat zo'n melkkistje voorop - of achterop - je fiets het laatste jaar (?) gemeengoed geworden is. Dat zou ik ook wel willen - dacht ik - van mijn mandje op mijn Batavus fiets had ik toch vanaf dag 1 niet echt gehouden. Bovendien kon je in zo'n kistje "veul meer" boodschappen kwijt, handig! Zo gezegd, zo gedaan: de aankoop dan ...

Na enkele weken besloot ik toch maar eens "sleutel en schroef" in de hand te nemen en mijn fiets tot transportfiets om te dopen. Na een uurtje sleutelen - en (m)enig hulp van buitenaf - is dit het resultaat (zie foto)!


Het fietst nog een beetje onwennig, omdat het net lijkt alsof je mandje rechtdoor gaat, terwijl jij toch echt een bocht maakt. Zal bij een ritje naar het dorp eens goed om me heen kijken, maar ik denk toch echt dat ik de primeur in Zuidland heb! Komt goed uit, want jezelf onderscheiden is iets moois, als je bedenkt dat God ieder mens uniek geschapen heeft :)