29 oktober 2009

Video avontuur

Wauw, wat vliegt de tijd zeg! Ongelooflijk...Praat men in Nederland ook al over de Kerst? Sinterklaas kennen ze hier niet, dus die wordt overgeslagen. Ik weet in ieder geval dat we gebakken zitten, met twee zakken kruidnoten in de container.

Genoeg gekheid hierover. De container is alweer ruim een week in Bamako, maar bij de douane. Alle spullen muv de auto en de trekker is "goedgekeurd". Afwachten dus op de juiste papieren, van een bureau dat niet al te snel werkt!

We hebben echt een aantal drukke, maar goede weken achter de rug. Anco heeft de klus op de meisjesschool Baramba (aanleggen van internet + computerlokaal) - die hij begonnen was met Victor - geklaard. Het grappige is dat je er nu wel kunt e-mailen, maar niet bellen. Tenzij je hoog in de antenne klimt. Het idee is dan ook om de Oranje (telefoonaanbieder) een plekje in diezelfde toren aan te bieden...Slim of slim ;-)

Ikzelf kreeg een eerste video-opdracht voor de Malinese tv. World Vision benaderde me om een korte spot te maken over een "nieuw landbouwproduct" om de granen tijdens de opslag vrij van een bepaalde insect te houden.

De set was met één woord "crazy", maar het was ontzettend leuk en leerzaam. Al ging het wel op z'n Malinees. Waar ik op tijd wilde beginnen vanwege het (zon)licht, hanteerden de anderen het Malinese protocol. Overal groeten - tot in het extreme toe - en vooral de tijd nemen ...

Zo nu en dan trok ik (letterlijk) de haren uit mijn hoofd. Toch was het erg leuk om dit (een keer) mee te maken en het leggen van de contacten is voor de verkoop voor het uiteindelijke product erg goed.

De coördinator van het project was onder de indruk van de uitvoering van het project. Hij vertelde ons (Anco was die dag mijn helper ;-) dat we het project op gestructureerde en professionele wijze tegemoet traden. Vandaag is het eindproduct naar tevredenheid afgeleverd.

Indien Amerika ook accoord is - daar zitten de geldschieters - wordt de spot de komend drie maanden twee keer per week uitgezonden. Ik ben erg benieuwd naar reacties. Ben tegelijkertijd ook blij dat het project goed is afgerond. Ik had zo nu en dan echt de zenuwen en was niet altijd even zeker van mezelf. Leerpunt dat is zeker ;-)

Dit weekend - vanaf morgen - laat ik Anco alleen om met een stel collega's naar de jaarlijkse vrouwenconferentie te gaan. Ik heb er dit jaar lang over getwijfeld of ik wel zou gaan. Helemaal omdat het soms conferentie na conferentie lijkt te zijn. Toch is de timing nu goed en kan ik na een week hard werken lekker bijkomen, zowel lichamelijk als geestelijk.


De jongste helpers op de filmset ;-)

19 oktober 2009

Terug van weggeweest

De afgelopen week hebben we onze jaarlijkse veldconferentie gehad in Teriya Bugu, een groene oase zo'n 1,5 uur rijden van Koutiala. We hadden deze plek nog niet "tijdens het regenseizoen" bezocht en waren verbaasd over de hoogte en hoeveelheid water (zie foto).


Tijdens deze week was er tijd voor spel, ontspanning, maar vooral ook geestelijke opbouw en het naar elkaars verhalen luisteren. Het was de eerste keer met onze nieuwe directeur en dat beviel prima ;-) Hij is een goede luisteraar en herder, die de juiste prioriteiten weet te leggen.

Velddominee
Raar woord eigenlijk als ik er zo naar kijk...Sinds ruim een jaar hebben we een vaste "field pastor", die op conferenties als deze komt om het geestelijke aspect in te vullen.

Zijn boodschappen waren echt een schot in de roos, hij wist ons allen te verbazen met de onderwerpen die hij aansneed. Precies wat we - of persoonlijk of als groep - nodig hadden op dit moment.

Ik zal niet alles wat hij zei herhalen, maar enkele aspecten die me aanspraken geef ik graag door:

Agitator
Denk hierbij bijvoorbeeld aan David en koning Saul. Iedereen heeft "agitators" in zijn leven, mensen die op de een of andere manier alle stoppen op tilt laten slaan. Emoties als boosheid en angst nemen een loopje met je, zodra de "agitator" zijn gezicht weer eens laat zien. Het interessante aan dit is dat we deze mensen nodig hebben om te groeien. Ze triggeren je hart, het diepste van je ziel. Ze zetten je aan tot nadenken, waarom je reageert zoals je reageert.

Vergeving
Een aspect waarover in de christelijke wereld veel wordt gepraat, maar wat niet vaak ten volle ten uitvoer wordt gebracht. De bijbel praat over het "van harte" vergeven (Mt 18:35)... en dat is vaak een probleem.

Vergeving is vaak niet eerlijk, we willen dat de ander (op de een of andere wijze) betaald voor zijn / haar fouten (manupilatie). En daar gaat het mis. Op die wijze blijft er een onzichtbare draad lopen, waardoor je niet loskomt van de ander. (Van harte) vergeven in bijbelse zin houdt in: de aanklacht totaal vernietigen. Niet vergeten overigens - je hebt het nu eenmaal ondervonden - maar het niet meer tegen de ander gebruiken.

Hope in ministry / life
Ter afsluiting vijf principes die toepasbaar zijn op "ministry", maar net zo goed op je eigen leven als christen.
  1. Look at the Kingdom, NOT only your ministry.
  2. Look at Christ, NOT at the circumstances.
  3. Look at successes, NOT just problems.
  4. Look at reality, NOT only exceptions.
  5. Look at your calling, NOT only comfort.
Ziet er naar uit dat ik toch enigszins heb "gepreekt" in deze weblog. Het sprak ons allen aan, dus wellicht kan u/jij er ook wat mee op dit moment...

We hebben verder een hele goede tijd gehad als team. Zowel de diepte in als tijdens een competitief spel. We kwamen allen terug met hoop in ons hart: voor onszelf, ons werk, maar vooral voor de toekomst!


09 oktober 2009

Een huis vol visite

Visite, visite, een huis vol visite...althans een huiskamer vol dan, omdat onze visite op een geimproviseerd bed (lees: matras) in de huiskamer slaapt ;-) Wat hij overigens geen probleem vindt, ik hoor jullie al denken...

De afgelopen 9 dagen (er rest er nog één) hebben we met een gezamenlijke vriend uit Nederland mogen optrekken. Een erg leuke ervaring, waar we - en vele anderen - veel profijt van hebben (gehad).

De eerste dagen zijn we in Bamako gebleven om de stad te zien, boodschappen te doen en een technische school - door een Nederlander opgezet- te bezoeken. Van de school waren we overigens erg onder de indruk. We hopen in de toekomst evt. een partner daarnaar toe te sturen om bijvoorbeeld een computercursus te volgen.

Terug in Koutiala heeft onze vriend zich letterlijk in het zweet gewerkt. Oktober is een hete, kleffe maand, voordat de koele bries van November, December, Januari Mali aandoet.

Er zijn verschillende klussen geklaard, van het repareren en klaarmaken van computers tot het aanleggen van fiber optics op de Bethel bijbelschool.

De klapper van het bezoek zal vandaag moeten plaatsvinden. De afgelopen dagen hebben Anco en Victor een hoge antenne (ongeveer 24 meter) in elkaar gelast om de meisjesschool in Baramba (zo'n 20 kilometer buiten Koutiala) van internet te kunnen voorzien. De link zal van de bijbelschool naar de meisjesschool gaan lopen. De uitdaging is om boven de hoge bomen uit te komen, zodat het signaal op de school voldoende sterk zal zijn.

Een net aangekomen werkteam gaat ons vanmiddag vergezellen, omdat het niet niks is om zo'n hoge antenne goed van de grond te krijgen. Gisteren zijn al heel wat voorbereidingen op de meisjesschool getroffen. Een paar bomen zijn gesnoeid, drie ankerpunten zijn gegraven en met cement volgegooid. Om als een goed, stevig fundament voor de antenne te dienen.

Onze trouwe hulp in huis heeft ons gisteren bij hem thuis laten komen om op geheel Malinese wijze te eten. Niet alleen het recept was van hier, maar ook de wijze waarop we het nuttigden. Je hebt een grote schaal voor je met rijst en saus en ieder mag zijn vingers op zijn eigen stukje eten erin dippen. Erg lekker, al blijft het wennen om je hand als lepel te gebruiken ;-)

We mochten de avonden ook vaak een frisse duik nemen. We zijn gezegend met een geschonken zwembad in de achtertuin. Al met al hebben we veel kunnen doen, en was het bovendien Nederlands gezellig!

Wie volgt? ;-) De maanden December en Januari zijn de koelste van het jaar!

01 oktober 2009

Computers achter tralies: update

Tijdens een bezoek aan Bamako - ophalen Nederlands bezoek - besloten we ook een kijkje te nemen in de jonge jongens gevangenis. Bij het computerproject achter tralies!

Dit project is opgestart in 2005 en draait - sinds onze verhuizing naar Koutiala - zonder onze hulp in praktische zin. Wij zijn nog wel verantwoordelijk voor het zoeken van fondsen om de leraar te betalen. Hij geeft drie tot vier keer per week basis computerles aan een groep gevangenen in de leeftijd van 15 tot 22 jaar. We hopen dat het project ook financieel onafhankelijk is tegen de tijd dat we met verlof gaan volgend jaar april.


Het was alweer een tijd geleden dat we ons gezicht in de gevangenis hadden laten zien. De nieuwe leraar hadden we zelfs nog niet persoonlijk ontmoet. We kenden hem alleen van e-mails en berichten via via.

De leraar is een natuurkunde student met hart voor werk onder ontspoorde jongeren. Hij vertelde rustig en enthousiast over het contact met de jongens en zijn manier van lesgeven. Ook had hij nieuw cursusmateriaal "ontwikkeld". In de praktijk zag het er ook allemaal goed uit en was er een open (mentor) relatie tussen hem en de jongens, die toch niet voor niets in de gevangenis terecht komen.

Ook de directeur was zeer over het project (en de leraar) te spreken. Normaliter vroeg hij allerlei dingen en wilde meer, meer, meer...Dit keer kwam dat allemaal niet ter sprake en was hij vol lof. Geen kwaad woord kwam er over zijn lippen.

Van hart tot hart
Gesprekken als deze maken dan ook ons hart blij. Het computerproject ligt ons al jaren aan het hart. De nieuwe leraar heeft zelfs op de momenten dat er geen fondsen aanwezig waren zijn klassen doorgezet. "Want", vertelde hij, "het is belangrijk voor deze jongens dat ze iemand hebben die om hen geeft, die met hen praat en waarbij ze dingen kwijt kunnen die ze niet aan anderen (lees: gevangenis medewerkers, ouders) kwijt kunnen". Hier gaat het ons in eerste instantie ook om. Al is het uiteraard meegenomen dat ze ook nog eens leren omgaan met computers, met wellicht een betere kans op de (krappe) arbeidsmarkt.


Deze jongens hebben vaak niets, maar vooral niemand die naar hen omkijkt. Verschillende jongens zie je meerdere keren terug. Het rechterlijke systeem is wel zo gewijzigd de laatste jaren dat de wat zwaardere jongens alleen nog in deze gevangenis terecht komen. Voor het stelen van een mobieltje kom je niet meer in de gevangenis, aldus de directeur. Terwijl dat voorheen wel het geval was.

Er zit dan ook een kleinere groep vast die ook sneller berecht wordt. Dit zorgt voor wisselingen van leerlingen binnen de duur van de "cursus".

Aanbevolen
We bevelen dit project dan ook van harte bij jullie aan! De maandelijkse kosten om het project te draaien liggen op de 100 euro. Momenteel hebben we weer wat fondsen geworven, maar niet op langdurige basis.

Mocht jij / u interesse hebben in dit project, neem dan een kijkje op onze website en besluit vandaag nog om een (vaste) bijdrage te geven aan het project "computers achter tralies"...
Bij voorbaat dank!