Het is in Mali niet altijd in ons voordeel dat we 'uitgerust' zijn met een blanke huid. Alhoewel er totaal geen ' wrok' leeft tegen blanken in een land als Mali. Ze zullen je altijd met vriendelijkheid tegemoet treden, je helpen waar het kan. Op de weg naar Sierra Leone in december vorig jaar betekende dit zelfs, dat een man van zijn fiets stapte in de brandende hitte van de dag. En ons hielp een band te verwisselen met gereedschap dat niet naar behoren functioneerde.
Waarom is een blanke huid dan toch niet altijd voordelig? Nou, dat is in het geval dat je ergens iets gaat kopen, met name bij mannelijke kopers, aldus Anco. Dan telt je blanke huid vrijwel direct voor een dubbele prijs. Het wordt helemaal 'leuk' als je iets gaat kopen waarvan je de waarde niet kent en je dus ook niet (vooraf) kunt weten of je voor de gek wordt gehouden / flink voor de gek wordt gehouden/ of wordt opgelicht waar je bijstaat.
Soms kun je er later met Malinese werkers op onze compound smakelijk om dit soort voorvallen lachen, soms niet. Zo konden we er wel om lachen dat we een tv-antenne hadden gekocht voor 10.000 CFA, terwijl onze 'bruine vriend' die voor maximaal 2.500 CFA op de markt zou kunnen krijgen. Het mooiste voorbeeld deed zich toch wel vanochtend voor. Onze huishulp Aya (van oorsprong Ivoriaanse) zou voor het werk naar de markt gaan, om groenten in te kopen. Op het lijstje prijkte bananen, tomaten, uien en paprika's.
Groot werden onze ogen (en dat om 8 uur in de ochtend ;-) toen ze met een grote tas vol bananen, tomaten, uien, paprika's én komkommers aankwam. Ze liet ons vol trots zien wat ze voor 2.000 CFA (zo'n 3 euro) op de markt had kunnen krijgen, hmm pardon kopen. Ruim 3 kilo bananen voor 500 CFA (blanken betalen 300 CFA/kilo); teveel tomaten om te tellen voor eenzelfde prijs (blanken betalen hiervoor het 5-dubbele); en ga zo maar door. Ze had nog wat geld overgehouden en daarvoor had ze voor ons iets extra's meegebracht: komkommers. Nu moeten we haar alleen nog duidelijk maken voor de volgende keer dat we zulke hoeveelheden nooit op kunnen met z'n 2-en. Maar hard gelachen hebben we er wel om.
Jullie begrijpen uiteraard wel dat we als blanke niet meer (zo vaak) naar de groenten markt gaan, Aya is wat dat betreft een veel betere onderhandelaar. Jammer voor de Bambara taalles die we daardoor mislopen (je kunt goed oefenen als je over de markt loopt), maar wij Nederlanders doen onze achtergrond eer aan! Geld besparen waar geld kan worden bespaard, dat is ons devies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten