Het is al meer dan eens gezegd; de omgang met de Malinese politie is soms een heel avontuur. Soms in negatieve, soms in positieve zin. Zo deed Ewien deze week een positieve ervaring op, terwijl ze als bestuurder toch echt fout zat. Zo zie je maar weer, soms doe je niets fout en riskeer je een boete, soms doe je wel iets fout en kom je er zonder kleerscheuren af. Het zit 'm vaak in het humeur van de agent gecombineerd met de houding die je tegenover de politieman(nen) in kwestie aanneemt.
Even een korte situatieschets. Ewien en vriendin kwamen net terug van de kapper. Niks bijzonders op zich, zij het niet dat deze afspraak wel extra lang had geduurd, vanwege een dubbele afspraak...Maar goed, de politieagenten...
Op weg naar huis na ons kapperavontuur, wilden we toch wel erg graag 'snel' naar huis. Onze afspraak bij de kapper had tenslotte het dubbele aantal uren in beslag genomen, dus het liep toch al gauw richting etenstijd ;-)
Stel jullie het volgende voor: Ewien bestuurt de auto, maar denkt niet echt na over de weg die ze rijdt. Dit doet haar co-bestuurder naast haar, die de weg (in theorie) kent. De co-bestuurder heeft echter nog niet zoveel Mali-rij-ervaring, waardoor we een bijzonder koppel vormen. En dan gaat het mis. De co-bestuurder dirigeert ons een weg in met het overbekende 'bord tomatensoep'. Een eenrichtingsweg zogezegd, waar we van de kant waarvan we vandaan kwamen niet in mochten. Opeens zagen bestuurder en co-bestuurder zich gesteld tegenover een dreigend aantal auto's. Met als enige uitwijkmogelijkheid een draai naar links. Weliswaar de juiste weg naar huis, maar via een onjuiste manoeuvre. En ja, een politieagent zou zijn werk niet goed uitvoeren als hij hiervoor niet op zijn fluitje blies.
Auto gestopt, raampje open en natuurlijk....lief glimlachen alle twee. De juiste papieren voor zowel bestuurder als auto uit de kast en netjes overhandigen. Meneer de politieagent een beetje moeilijk doen over de APK-papieren van de auto, terwijl die toch echt in orde waren. Maar goed, einde van het liedje was dat Ewien (als bestuurder) even mee moest komen naar de baas, omdat meneer de agent zonder overleg met zijn baas de zaak niet kon afhandelen. Ewien bedacht zich ondertussen dat ze vriendjes moest worden met meneer agent, alvorens bij de baas te komen. Dat zou haar de grootste kans op geen boete geven.
Zo gezegd, zo gedaan. Hoe word je het snelste vriendjes met een mannelijke agent? Precies, door je vrouwelijke domheid als het gaat om het besturen van auto's naar boven te laten drijven. Zinnen als 'niet zoveel rijervaring in de stad; mijn man zit meestal achter het stuur, etc' kwamen al snel mijn mond uit. En ja hoor, het hielp, hij begreep het, maar nu alleen de baas nog. Sja, dat was andere koek, want hij ging maar door op de papieren, die volgens hem niet in orde waren. Ja wel, die waren in orde, vraag maar aan meneer de agent. Daarnaast kennen we in Nederland ook een APK-keuring, dus ja, ik wist als bestuurder waarover ik het had ;-)
Na een kleine 20 minuten kreeg de baas er ook wel genoeg van, en sloegen hij en zijn agent een andere vis aan de haak. Of wij als vrouwen achter het stuur voortaan niet meer een weg in wilden rijden, voorzien van een bord tomatensoep? Nee hoor, agent, we zullen het nooit meer doen. En toen mochten we zomaar doorrijden, zonder enige boete te hoeven betalen. En dat laatste gebeurd je niet zomaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten