De titel van deze weblog doet me even nadenken. Is het nu gedachte of gedachten? Krijg je ervan als je naar het journaal kijkt waarin makers van de groene en nu ook de witte spelling elkaar om de oren slaan ;-) Heeft er toch diep op ingehakt, merk ik. En dan te bedenken dat je als woonachtige in het buitenland in mijn ogen sowieso een (steeds groter wordende) achterstand opbouwt.
Maar goed, ordening der gedachte dus...dat merken we de laatste weken meer en meer. We mochten de afgelopen maand keer op keer delen waarmee we bezig waren de afgelopen 1,5 jaar. Positief is dat, zo'n interactie met familie, vrienden, sponsors. Verrassende, maar vooral interessante vragen duiken dan zo nu en dan onverwachts op. Met als doel: het tot nadenken aanzetten.
Gisteren mochten we dan ook voor het eerst weer om de tafel schuiven met onze Nederlandse CAMA-directeur. Altijd leuk, gezellig, maar ook goed. Hij kent de ins en outs van het zendingsveld, maar ook de eisen en verwachtingen vanuit de organisatie die ons 1,5 jaar geleden heeft uitgezonden. Hij stelt ons ook vragen ter bescherming, om tot ons recht / doel te komen en gefocused te blijven.
Pasgeleden schreef hij een Memo waarin de rol van een zendingswerker werd uitgewerkt. Het is, in een ver land, soms lastig om niet opgeslokt te worden door de dagelijkse gang van zaken. Je bezig te houden met de wensen van een ieder waarmee je in directe relatie staat. Het team op het veld, de lokale bevolking, de lokale gemeente, je eigen gemeente in Nederland, je familie, vrienden, en ga zo maar door. Zijn uitgangspunt was dan ook – zoals voor een ieder, ook hier in Nederland – je doelen goed te stellen, jezelf te beschermen tegen een burn-out.
Om die reden ervoeren we het gesprek gisteren dan ook als meer dan positief. Hij is onze directeur en wil het beste uit ons halen. Daarbij moeten dingen echter helder zijn, en moeten wij nadenken en bidden over het doel dat God met ons heeft. Zodat we naar een periode op het veld ook heel duidelijk voor onszelf kunnen uitmaken of we tot ons doel zijn gekomen en waar nog aan kan worden gewerkt.
Aan ons dan ook als huiswerk voor een volgend gesprek: het opnieuw vaststellen van onze doelen. In gesprek met God, met elkaar. En weet je wat nu zo goed is? Ook u, jij zet ons aan tot denken. En dat is echt top! Keer op keer weer ervaren we dat mensen die achter ons staan, veel om ons geven, de juiste vragen durven te stellen. Om ons te scherpen en stukje bij beetje een duidelijker beeld te krijgen wat ons te doen staat de komende tijd.
We gaan door met praten en bezoeken en komen bij jullie terug zodra het plaatje voor ons helder is! Geniet van de dag en van elkaar! Relaties zijn belangrijker dan wat dan ook, dat is wat we met name in Mali mochten leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten