Nagenietend

Het is zondag vandaag en ik zit heerlijk in onze luie stoel deze weblog te tikken. Gisteren is er een officieel einde gekomen aan de gebedsconferentie die we met al onze collega's hadden. Het was een goede tijd met elkaar, waarin serieuze dingen, met fun werden afgewisseld. Enige (leuke) 'hoogtepunten' van deze dagen....

Op de eerste 'echte' dag werd al een complot gesmeed om onze (kersverse) directeur met kleren en al in het zwembad te gooien. Jullie moeten daarbij wel bedenken dat onze directeur geen kleintje is ;-) Maar wel met een hart van goud!! Maar goed, hij kwam als laatste aan bij het zwembad, in het gezelschap van zijn vrouw en drie kinderen. Hij droeg een bril, een baseball cap en sportschoenen. Ook had hij een droog, extra t-shirt en een frisbee in zijn hand. Vriendelijk ontnamen we hem deze spullen en vervolgens klusterden een aantal mannelijke collega's zich om hem heen. Op dat moment kreeg hij argwaan wat hem te wachten stond. Toen hij te water ging, ontpopte zich een luid gejuich. Zijn wraak zou zoet zijn, aldus onze directeur, maar tot nu toe is het er nog niet van gekomen.

Jullie kunnen je wellicht voorstellen dat de teamspirit er vanaf dag 1 inzat, na deze gebeurtenis. Een nieuw element ook in de conferentie dit jaar was DRAMA. Het was als het ware een test om te zien hoe dit binnen ons team van 35 volwassenen zou vallen. 'Onder leiding van' Ewien (ze werd plagend de regisseur genoemd) werd een groep van 9 'acteurs' gevormd (twee mannen en zes vrouwen), exclusief de kinderen die vol passie meespeelden. Het thema van de conferentie dit jaar was “Dream again”, ons dramaspel speelden zich dan ook af rondom de dromen van Jozef. Het is moeilijk te omschrijven hoe 'het spel' tot stand kwam, maar het was in ieders ogen een 'succes'. Het was een genot om met elkaar te spelen en daarin de elementen van de Bijbel als uitgangspunt te nemen. Wellicht is een nieuw dramateam geboren...

Naast leuke momenten, had deze conferentie uiteraard ook een serieus karakter. Het waren vooral dagen waarin we elkaar en elkaars werk beter konden leren kennen. En hiervoor in groepjes konden bidden en elkaar bemoedigen. Toch was er in deze serieuze zaken ook tijd voor een lach. Zo fluisterde een 'oudere' collega ons in het oor om een geintje uit te halen met het 'mediastel' woonachtig in Koutiala. Ten behoeve van deze conferentie was er namelijk een boekje uitgebracht, waarin iedere collega en/of stel een aantal persoonlijke en werkgerelateerde dank- en gebedspunten had laten opnemen. Ook hadden we dit jaar gevraagd om een leuke, spontane foto. Ter ondersteuning van de tekst.

Het betreffende stel had een foto opgestuurd, die 'anders' was dan anderen. Joel, onze directeur, bracht het als eerste ter sprake. Op de foto stonden hij en zij tegenover elkaar en speelden hun handen een belangrijke rol. Zij had haar hand op zijn borst, hij zijn hand op haar schouder. Het gaf zo'n extra (soms lachwekkende) dimensie dat Joel de aandacht erop vestigde. Wat bleek nu, de man van dit stel vond het zo'n leuke foto en hij had hem opgestuurd zonder dat zij er iets vanaf wist. De vrouw op haar beurt vond het net een verlovingsfoto (en dan niet in de positieve zin van het woord ;-). Maar goed, terug naar de collega. Hij vroeg ons dus om deze foto uit te vergroten en te projecteren aan het begin van de avond.

En dat deden we. Voordat we gingen zingen (met behulp van de projector) kwam, zonder dat iemand het wist, DE foto op met een gedachtenwolkje erin waarin ze zeiden (I do love you so). Een gelach barstte los in het publiek, en het duurde even voor het stel doorhad waarover het ging. Ze stond op en kwam dreigend onze kant op. Maar hilarisch was het wel en ze konden er gelukkig zelf ook om lachen.

We hadden dus (nogmaals) een erg goede tijd met elkaar, waarin we als team echt de gelegenheid hadden om op een goede manier samen te zijn. We zien uit naar de dingen die de toekomst ons , als team, mag brengen. Be blessed!