Zondag deed zich een bijzondere dienst voor, in het voetbalstadium Modibo Keita stadium in Bamako. Zo'n, naar schatting, 7.000 christenen en niet-christenen kwamen bijeen om te danken voor de regen en het gewas. Het was een machtig gezicht/gebeuren om op deze manier bij elkaar te mogen zijn.
Voor deze gelegenheid hadden Anco's vriend Madany zijn bus (Sotrama) aan ons uitgeleend. Op die manier konden we tot 20 mensen uit de buurt met ons meenemen. Dit groene busje dient normaalgesproken als openbaar vervoer in en rond Bamako. Het heeft ook de naam van zijn internetbedrijf Teliman op de zijkant. Helaas vergat ik in alle opwinding een foto te maken, dat terwijl ik mijn toestel gewoon in mijn tas had.
Maar goed, we reden dus naar het huis van enige (moslim)vriendinnen in de buurt en die vonden het wel een hele happening om in zo'n 'afgehuurde' bus te zitten. Ook het stadium is voor hen een speciale plek, omdat ze daar niet wekelijks een bezoek aan brengen.
Toen wij hen uitnodigden de dag ervoor en we vertelden dat we ze met dit busje zouden komen ophalen werden ze helemaal enthousiast en zeiden: Ja, ik, ik ga mee. Enige minuten later wilden ze dan toch wel weten waar we eigenlijk heen zouden gaan ;-)
De dienst stond in het teken van eenheid (van kerken), en dank voor regen en gewas. Ook werd er speciaal gebeden voor de aanhoudende situatie in Ivoorkust. Het publiek leefde helemaal op, ook onze vriendinnen, toen het koor een speciaal lied en dans opvoerde. Dit bleek qua cultuur dicht bij hun beleving te liggen. De twee uur durende dienst was goed en vreugdevol. Met name van het samen zingen in zo'n grote groep gaat veel kracht uit.
De spreker was voor ons niet altijd goed te verstaan (hij sprak Frans) vanwege zijn snelheid en de kwaliteit van geluid, de vertaler (in Bambara) was echter goed te volgen. En daar gaat het tenslotte voor de grootste groep Bambarasprekenden om.
Op de terugweg namen we meer mensen mee dan de groep waarmee we kwamen...Bij het einde van de rit kregen de meiden er zo'n schik in dat ze, net als een 'echte' Sotrama, de plaats van bestemming naar allerlei mensen van de weg riepen. Tot hilariteit van hen, maar wellicht schrik van onze chauffeur ;-) Hij zag de Sotrama al helemaal gevuld raken met drommen mensen. Voor hen is een dagje Sotrama rijden zoiets als een dagje met de SRV-wagen mee in Nederland. Dat is denk ik de beste vergelijking. Bestaat deze overigens nog??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten