Sommige van jullie zullen onze weblogs gemist hebben de afgelopen week, anderen zullen het niet gemerkt hebben dat er een gat in het schrijven van weblogs zat...Vandaag, zaterdag, zijn we teruggekeerd van een 4-daagse conferentie in Bamako.
Hmm, geen reden zou je zeggen om ons niet van weblogs te voorzien. Jawel, toch wel, omdat we voor deze conferentie op een plaats waren waar het lastig was om ons te connecteren met internet. Daarbij kwam ook nog dat gedurende deze tijd onze 'internetlijn' thuis niet werkend was. De kabel tussen Bamako en Dakar, die ons normaliter van internet voorziet, was onderbroken.
Maar goed, genoeg hierover. De conferentie was georganiseerd door onze regionale leiders, om met ons, het team, te praten over de 'gezondheid' van ons veld. Iets waarover we als zendingswerkers wel eens (opzettelijk) vergeten te praten, door alle drukte in het werk, de aanpassing aan een nieuw land en een nieuwe cultuur, etc.
De komst van een nieuwe veldleider en zijn gezin, begin augustus, leek een geschikt moment om hiervoor tijd in te ruimen. Deze dagen hebben we hen dan ook beter mogen leren kennen en was er openheid om zowel goede als minder goede dingen te bespreken. Ook werd de gelegenheid geboden om met IM, de regionale leiders, te praten over het beleid dat door hen is en wordt uitgestippeld. Over de manier waarop zij tot bepaalde keuzes (zijn ge)komen.
Zo'n kleine week is intensief en ook confronterend. Er werd van elk teamlid gevraagd om eerlijk, ECHT, te zijn en je hart bloot te leggen. Ook als er minder leuke, pijnlijke dingen waren die met elkaar besproken moesten worden. Om op deze wijze als team vooruit te kunnen komen en met vertrouwen de toekomst tegemoet te zien.
Het was voor ons een verfrissende week, waarop we zowel serieuze als fun dingen als team mochten doen. De eerste avond werd bijvoorbeeld geopend met een heus potje Nederlands sjoelen. Wij Nederlanders moesten al lachen wanneer onze Amerikaanse collega's het woord probeerden uit te spreken ;-) Ook mochten we ervaren dat er in de loop der week meer begrip ontstond voor elkaar en voor elkaars wensen en behoeften.
Je hebt elkaar als team hard nodig in een land als Mali. Of eigenlijk in elk land 'anders' dan je thuisland. Ieders gaven en talenten komen zoveel beter tot uiting als je er voor elkaar bent, zowel in werk als privé. En we ons gesteund mogen weten door een capabele leider, die het beste in ieders teamlid naar boven wil halen. Dit alles onder leiding van Hem die een plan heeft met een ieder van ons en elk teamlid geplaatst heeft in de plaats en positie waar hij/zij nu verkeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten