Het zal een ieder niet verbazen dat de Malinese cultuur intens verschilt van de Nederlandse. Voordat we hier een recent voorbeeld van geven, allereerst een update over de 'duim' van Anco. Na onze weblog wilden mensen toch ook wel weten hoe het nu met DE duim ging. Goed, naar eigen zeggen van Anco. De eerste dagen waren pijnlijk bij gebruik van, maar het heelt goed en dat is een zegen hier in Mali. Wondjes moet je hier niet verwaarlozen, want dan gaat het van kwaad tot erger.
OK, cultuurverschillen dus. Al ik weet niet hoeveel keer eerder hebben we de belangrijkheid van relaties in een land als Mali benadrukt. Vandaag werd dit voor mij weer benadrukt, toen onze voorganger ineens onverwachts op de stoep stond vanochtend. Niks 'officiële' afspraak (we praten toch wel over de voorganger!), gewoon langskomen en maar zien of de persoon in kwestie thuis is. Het is dan de kunst om goed te reageren als je dit overkomt. Soms denk je lekker op z'n Westers 'hé, zit net lekker te studeren, of kom net lekker in een bepaald project'.
Nee hoor, niet doen, droppen die boel en volle aandacht, dat is de Malinese wijze. En dan zie je vaak ook wat een zegen dit kan zijn. Na een bemoedigend gesprek met elkaar, bad onze dominee voor ons beider toekomst. Daarna ga je dan ook weer vol frisse moed aan het werk.
Een heel duidelijk cultuurverschil kregen we zondag voor onze kiezen. We hebben een Malinees eerder geholpen met het vertalen van een brief van FR naar NL voor zijn Nederlandse vriend. Deze zelfde Malinees kwam zondag naar ons toe en was een en al (bijna) verontwaardiging. Wat was er nu gebeurd? Hij had in een brief verteld wat hij nodig had (sandalen, crème voor zijn gekloofde voeten, boter, Gouda-kaas etc) en nu was zijn pakket aangekomen.
Niets aan de hand zou je zeggen, is het niet dat de boter gesmolten was en hij het pakket al stinkend op het pakket moest gaan afhalen. Een cadeau krijgen van iemand (met name een blanke) is een hele happening, bijna een opwaardering van je persoon. Om die reden maakte onze Malinese vriend het pakket ook in bijzijn van zijn vrienden open. En toen zat er niet in wat hij gevraagd had! Al bevatte het pakket nog steeds spullen, zoals kaas, boter (inmiddels gesmolten), soep, zeep, etc. Maar nee, hij had niet gekregen wat hij vroeg en dat vond hij een 'afgang'. Het duurde even voor ik doorhad wat er nu echt aan de hand was.
Later heb ik hem ook netjes uitgelegd dat het alleen maar 'meer dan vriendelijk' is, dat iemand uit Nederland een pakketje stuurt. En dat het niet gewoon is om bijvoorbeeld dure sandalen te vragen aan iemand die je niet goed kent. Nee, hij was nog steeds boos en vond dat zijn vriend geen goede vriend was. Nou, nu werd ik een beetje 'opgewonden' en vond (en zei dit ook) dat zijn vrienden geen goed gedrag vertoonde (uitlachen) en deze onbekende Nederlandse vriend toch meer naastenliefde toonde.
Nou, ik kon echt praten als Brugman, maar het kwam niet door. Hij had tenslotte zijn vriends moeders maten opgevraagd en wilde haar een echte Afrikaanse outfit sturen. Dat was pas een cadeau, in zijn ogen! Dat was de manier zoals je volgens hem te werk ging. Na enige tijd praten bleven we het aardig oneens ;-) en heb ik hem gezegd een en ander aan zijn vriend in Holland uit te leggen. Daarbij dacht ik tegelijkertijd: sjonge, hoe verschillend kun je niet zijn? En hoe (in mijn ogen) ondankbaar tegenover iemand die echt bereid is je te helpen.
Maar goed, de Afrikaanse denkwijze verschilt zo nu en dan nu eenmaal van die van ons . En daar kunnen we het soms gewoon mee doen ;-) Niet altijd makkelijk hoor, geloof me....Maar we blijven lachen, dat scheelt een slok op een borrel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten