We zijn nu bijna een week in Ouaga om het CAMA-team te helpen bij het opzetten van een eigen internet-netwerk. Wat makkelijk leek in eerste instantie, bleek een stuk moeilijker in de praktijk.
Afstanden tussen de verschillende huizen en dus modems bleek niet het probleem te zijn, maar de hoogte. Het basisstation (base) ligt namelijk als het ware in een diep gat, waardoor antennes meer de hoogte in moeten om de gewenste signaalsterkte te krijgen.
Dat het team serieus bleek in het koppelen van hun 12 locaties, bleek al vanaf het begin. De meest technische dominee van het CAMA-team was twee weken vrijgezet, met ook een Burkina Bé. Een handige jongen van 20-22 jaar, met gevoel voor techniek. Van het soort dat je maar weinig tegenkomt in West-Afrika.
Hij volgt zijn technische studie aan een goede school in Ouaga en heeft als specialisatie: netwerken en het onderhoud ervan. Niet een niet onbelangrijk onderwerp hebben we in Mali ervaren de afgelopen periode. Het is ons nog niet gelukt om een geschikte Malinees te vinden die dit onderwerp beheerst of kan/wil beheersen.
De afgelopen week is zwaar geweest voor met name Anco en de genoemde twee. Dingen die op het oog makkelijk moesten kunnen, namen veel meer tijd in beslag dan in eerste instantie beraamd. Je zou denken dat we na twee jaar Mali-ervaring wel wisten dat technische zaken hier vaak twee keer zo lang duren als elders in de wereld ;-) Maar ja, zonder goede moed zouden we helemaal nergens komen. Dus petje af!
Elio, de jongen waarover ik al sprak, heeft met grote ogen staan kijken de eerste dagen wat er allemaal bij het opzetten van een netwerk komt kijken. Het is als het ware een praktijkstage voor hem, waarbij hij de theorie van school goed kan gebruiken. Slim is hij wel en hij heeft al heel wat termen in zijn hoofd opgenomen. Hij zal dan ook een sleutelfiguur worden in het onderhouden van het netwerk dat we hopen achter te laten ;-)
In oktober hopen we naar Koutiala te gaan, om daar de bijbelschool te voorzien van solarenergie en hen tegelijkertijd aan te sluiten op het bestaande internet-netwerk. We hebben Elio dan ook gevraagd om ook te komen, aangezien zijn school pas start in november en hij familie heeft in Koutiala. Twee vliegen dus in één klap. Hij reageerde enthousiast en het ziet ernaar uit dat hij het serieus wil overwegen.
We zullen zien wat onze tijd hier in Ouaga uiteindelijk brengt, oplevert. Het leert ons in ieder geval weer te leven bij de dag. Bijbels ook zou ik zeggen, om geen zorgen te hebben voor morgen. Niet altijd even makkelijk, als je in theorie weet wat er allemaal nog voor elkaar gebokst moet worden in een toch korte tijd ;-)
Hartelijke groet voor een ieder vanuit het koelere Ouaga!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten