Ja, ja, laten we nu met NieuwJaar ook niet thuis in Bamako zijn geweest. We voelen ons zo nu en dan echte globetrotters. Deze Oud & Nieuw viering hebben we al kamperend met het Mali-team doorgebracht, aan de 'monding' van de Bani-rivier.
Het kostte wat moeite om de plek te vinden, midden in de bush, maar uiteindelijk zagen we door vele bosjes de plek van kamperen. Of kramperen zoals Anco zo nu en dan wel eens (glimlachend) zei. Kamperen, aldus Anco, is niet bedoeld om uit te rusten – je wordt er wellicht nog moeier van – maar voor de gezelligheid.
Gezellig was het zeker. Het was zo nu en dan grappig om de culturele verschillen (Amerikaans – Europees) te zien in de opvatting van kamperen. Onze Amerikaanse collega's namen alles wat de comfort kon opkrikken mee, wij – als enige Europeanen – leken er alles aan te hebben gedaan om zo min mogelijk comfort (in vergelijking) te hebben ;-)
Krokodillen, nijlpaarden en andere grootsoortige beesten hebben we niet gezien. Wel werden we bij het lopend oversteken van de rivier aangehaakt. We bleken precies over te steken, waar de Bozo-vissers hun vishaken hadden neergegooid. Niet grappig op dat moment, maar we kwamen er allen zonder kleerscheuren van af.
Als grapje voor onze directeur – die geen kampeerders zijn en hun intrek namen in een hotel in Segou – hadden we het volgende bedacht. Ewien ging vooruit met 2 collega's om een heuse tent in de hotelkamer op te zetten. Ook zouden we hun namen, ter reservering, veranderen. Zodat het net leek of er niet gereserveerd was. Laten we nu alles netjes hebben opgezet, briefjes met 'buiten werking' van tv en airco hebben opgehangen, en op weg zijn naar de uitgang.
Oh, zei collega Thom, die Lasagna hier is wel erg lekker (het was inmiddels ook al half 3)....Hmm, dacht Ewien bij haarzelf, laten we vooral weggaan van de plek van de 'crime'. Wat als ze opeens eerder komen inchecken? Maar goed, Thom had gereden, dus toch maar aan de lasagna. Laten we nu net 3 minuten zitten en wie komen daar? Juist, de directeur en zijn gezin. Gesnapt, onschuldige gezichten bleken niet meer te helpen. Lachen konden ze er wel om.
Anco heeft in zijn vrije tijd met modder gespeeld en een Hollandse kleioven gemaakt. Het werkte bovengewoon goed en onze gasbrander (met wind) kon er niet tegenop koken. Onze buren zouden er pizza in gaan bakken, beweerden ze, toen we zondag de kampplaats verlieten.
Al met al, een geslaagde paar dagen. Hebben we Nieuwjaar eens op z'n Amerikaans gevierd. Beetje anders – mogen we het saai noemen? - was het wel. Iedereen kon met moeite zijn ogen openhouden tot middernacht, vervolgens werd er hier een daar (lauw) Happy New Year geroepen en dat was. Men nam de stoel op en vertrok naar de tent. Nou, dat gaat in Nederland toch wel even anders niet? En ja, oliebollen....die hebben we dit jaar wel gemist. Hebben jullie er nog een paar achtergehouden Marc en Janneke?
Voor een ieder: een heel goed en gezegend 2006 toegewenst!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten