Het is een van mijn laatste dagen op kantoor vandaag. Het is eigenlijk een vrije dag vandaag, maar omdat het een van de laatste keren is ben ik toch maar naar kantoor gegaan. Met de gedachte dat ik rustig dingen zou kunnen afmaken...Hmm, tot nu toe is er alweer voldoende aanloop, dus of mijn plannen werkelijkheid worden vandaag moet nog worden bezien ;-)
Het is vaak alsof Malinezen een neus hebben voor waar je bent of niet bent. Ook nu krijgt men al snel door dat de ‘financiele vrouw’ op het CAMA-kantoor is. Opeens ben ik door deze taak in achting gestegen (in positieve zin), omdat ik de centen beheer. Laten ze nu nog niet altijd doorhebben dat ik niets kan uitgeven zonder akkoord van onze directeur ;-)
Laatstgenoemde vertrekt volgende week woensdag al richting Amerika, voor zijn verlof. Het is ongelooflijk hoe snel de tijd is omgevlogen de laatste maanden. Als team zullen we hem en zijn vrouw bijzonder gaan missen. Hij heeft zowel de gave van administratie als het benaderen, aanhoren van mensen, Amerikaan, Europeaan of Afrikaan. In alles sprak zijn liefde voor Afrika.
Voor ons, als veld, gaat dan ook een overgangsperiode van start. De voor een jaar aangestelde collega / interim directeur komt half juli terug van verlof. Hij zal met name in Koutiala gaan wonen en werken, gedeeltelijk in Bamako. Geen makkelijke zaak als ik bedenk hoeveel aanloop er gedurende een week naar het kantoor in Bamako is. Het zal voor alle partijen aanpassingen vragen.
Voor Westerlingen blijft het een uitdaging om in Afrika met geld om te gaan. Onze gedachten over geld en eerlijkheid in deze zaak liggen ver uiteen. Op dit moment ben ik een boek aan het lezen (Afrikaanse vrienden en geldzaken) om beter te begrijpen waarom Afrikanen doen wat ze doen.
We zien zoveel in onze ogen ‘oneerlijke dingen’ om ons heen gebeuren, die naar de mening van een Afrikaan niet per sé oneerlijk hoeven te zijn. Denk je op dit vlak enigszins je mening te hebben gevormd, doet zich weer een geheel andere situatie voor die je voorheen nog niet kende. De solidariteit rondom geld en het delen ervan (zelfs als het niet je persoonlijk geld is) levert menig hoofdbrekens op.
Onze computerleraar bijvoorbeeld gisteren had problemen met z’n (net nieuwe) motor. Hij naar de dichstbijzijnde reparateur (mensen die hij kende) om te weten te komen wat er mis was. Hijzelf heeft namelijk geen verstand van motors, net als ik ;-) Blijken ze hem te vertellen dat het echt een ‘groot probleem’ is, laten hem hiervoor een half dagloon betalen....en wat blijkt als hij bij ons aankomt? Anco kijkt ernaar en het enige wat mis blijkt te zijn is: een schroefje dat niet goed vast zit in de carburateur.
Het woord bandieten komt dan op in onze gedachten, bedrog. En dan gaat het hier om nog een relatief klein bedrag. In het groot komt dit echter ook voor. Toch blijkt de gemiddelde Afrikaan dit niet altijd zo op te vatten. Men is hier solidair naar elkaar, waar wij het als oneerlijkheid omschrijven. Wij kijken naar de lange termijn en de gevolgen die corruptie hebben voor de ontwikkeling van het land, waar zij veelal kijken naar de problemen van alledag.
Niet geheel onbegrijpelijk overigens, in een maatschappij waar het al moeilijk genoeg is voor velen om de dagelijks eten op tafel te krijgen voor het gezin. We blijven dan ook iedere dag bijleren, ook op het gebied van geldzaken ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten