Eén keer per maand heb ik het voorrecht om mee naar de meiden- en vrouwengevangenis te gaan. Aya, onze huiswerker, gaat daar elke week op vrijdag naar toe om, samen met een Congolese, te zingen, een bijbelverhaal voor te lezen, maar vooral ook om de vrouwen persoonlijke aandacht te geven. Afgelopen vrijdag was het zover, en mocht ik weer mee!
De gevangenis waar het hier om gaat is een grote, omheinde plaats waarbinnen een 'kleinere' plaats aanwezig is met allerlei 'cellen'. Het zijn geen cellen, zoals we in Nederland gewend zijn. De cellen bevatten geen tralies, deuren hebben ze niet en de vrouwen en meiden kunnen gewoon in en uit lopen. Zolang ze uiteraard op de binnenplaats(en) blijven.
Binnen het grotere geheel bevindt zich o.a. een ziekenhuis, een naaiatelier/plek waar ze een vak kunnen leren, een basketbalveld, een open keuken. ..Het was de eerste keer best raar om omringd te worden door gevangenen zodra je de gevangenispoort onderdoor gaat.
Tijdens zo'n middag dat Aya & cowerker naar de gevangenis gaan, maken ze bij binnenkomst eerst een ronde langs de vrouwen. Vrouwen zitten dan te handwerken, verzorgen hun kind, vlechten elkaars haren of doen een dutje. Ook krijgen ze de gelegenheid om taalles (frans) bij te wonen en is er een gezamenlijke tv- kamer. Al met al moet je je hier niet zoveel bij voorstellen, omdat het allemaal kale kamers zijn, vol met stof, muggen, maar vooral vliegen. En dan te bedenken dat alle kinderen van de vrouwen en meiden ook mee de gevangenis in gaan!
Na 'de ronde' gaan we naar de tv-zaal en worden er allerlei houten banken neergezet. Vol overgave worden Bambara liederen ingezet, iedereen klapt en zingt mee. Tussendoor komen vrouwen binnen en/of gaan ze weer weg. Het is gaaf, maar ook dubbel om te zien hoe een ieder meedoet. Het overgrote deel is toch moslim. Daarna wordt er een verhaal vertelt uit de bijbel aan de hand van een platenboek. Het wordt zowel in het Frans als Bambara voorgelezen.
Met name de kids hangen op zo'n moment aan de lippen van de vertellers, ze luisteren met open mond. Na het bijbelverhaal wordt er gebeden en als ik mijn ogen even stiekum open doe, zie ik dat iedereen heel serieus meebidt. Na het gebed werd er dit keer zeep uitgedeeld en onderbroeken! Ja, onderbroeken is toch een luxe hier in Mali en dat doet het goed bij de vrouwen. Ikzelf moet me er nog een keer toezetten om ze te kopen, want de verkoopsters (of verkopers) dragen ze over de arm of op hun hoofd op straat!! Geef mij dan toch maar een (preuts) pashokje !!
Maar goed, de onderbroeken en stukken zeep worden blij in ontvangst genomen, en dan gaan de vrouwen weer hun eigen gang. Later hoor ik dat er wat nieuwe meiden bij zijn gekomen, één had haar man vermoord, een ander gestolen. Toch zijn er ook vreugdevolle momenten, bijvoorbeeld toen één van de meiden een gezonde zoon op de wereld zette. Een paar weken ervoor hadden we met haar gebeden, omdat ze bang was voor de bevalling. Wat vrouwen hadden een dode vogel onder haar kussen gelegd, waardoor ze angstig was dat dit 'bad luck' zou geven. De bevalling echter was goed verlopen en ze liep nu gezond en wel met haar zoon rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten