Grappig hoe sommige dingen werken hier in Mali, Bamako...Morgen ben ik namelijk jarig (jawel, 33 jaar)...en om dit duidelijk te maken aan mijn geliefde man begon ik vorige week al te zeggen dat ik dus morgen jarig ben ;-) Met als doel: het kopen van cadeaus hier in Bamako of elders. Niet een al te makkelijke opgave overigens.
Bleek hij nu zaterdag uitgezocht te hebben om deze taak te volbrengen, mij zeggend dat hij naar onze kerk ging om een klusje te klaren. Het grappige is dat op deze dag de electriciteit de hele tijd al instabiel was: aan, uit, aan, uit etc. Waardoor een jeugdmiddag in onze kerk enkele uren in duigen viel en ik hier jongeren aan de poort had om te vragen of Anco een oplossing had.
Om een lang verhaal kort te maken...Eén van de jongeren belde mij om te vragen waar Anco was. Hmm, hoe bedoel je waar Anco is? Hij is net 10 minuten geleden naar de kerk gereden etc, etc. Ja, ja gesnapt zeg maar, bij het stiekum cadeaus kopen van zijn bijna jarige vrouw ;-) Hoezo sociale controle (in de positieve zin van het woord)?
Later die middag kwam Anco dan ook thuis (grumbel, grumbel) en zei dat hij nog niet eens een uurtje ongezien iets alleen kon doen. Die avond kreeg ik al een cadeau, terwijl ik nog niet eens jarig was. Heel praktisch en handig: een patatsnijder. ‘k Geloof dat de onderliggende boodschap duidelijk was...laten we vanavond patat bakken en dat hebben we dan ook gedaan.
Vanochtend heb ik (voor wat mij betreft) mijn laatste Bambara examen afgelegd. Ik haalde 85 van de 102 punten. Niet de beste score die ik wilde, maar goed genoeg. Tijdens een test – ‘t moeten de zenuwen zijn – maak ik, achteraf gezien, altijd domme fouten. Maar goed, niemand is perfect toch?
Morgen gaan we voor een paar dagen naar Koutiala. De 6e juni vindt er een belangrijke bespreking plaats op de bijbelschool Bethel. Worldvision is namelijk geïnteresseerd in het op te zetten energieproject aldaar en komt met delegatie kijken en praten. Spannend wel!
Ikzelf ga nog voorbereidingen treffen voor onze eerste video-opnames (gepland zo rond) eind juni 2007. Dit keer gaat een Malinese dominee mee om locaties, ‘acteurs’ etc te bekijken / bespreken. In de hoop dat het drukke werkschema van het ziekenhuis een en ander toelaat.
Na onze terugkomst in Bamako zal Anco, DV, naar Guinee (de Hope clinic) afreizen om technische ondersteuning te verlenen. Het was de bedoeling dat ik ook mee zou gaan, maar zie hiervan af wegens andere prioriteiten in Mali. Naar alle waarschijnlijkheid reist nu een collega mee, omdat de reis te lang is om alleen af te leggen. Ook wil hij dit ziekenhuis graag een keer zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten