30 september 2005

Een jaar in Mali, lang leve Mali!

We zijn alweer een jaar in Mali (tijd vliegt niet?). Nu we de toeristenfase ruim voorbij zijn, leek het me wel aardig om een 'ode aan Mali' te schrijven. Bij deze dan...alhoewel in deze ode zowel de goede als minder leuke kanten aan de orde kunnen komen ;-). Tsja, realistisch moeten we wel blijven natuurlijk!!

Maar goed, het feit dat de tijd vliegt zegt ook wel iets over hoe we ons momenteel thuis voelen in Mali! We leren meer en meer mensen kennen van allerlei aard en dat maakt het leven interessant. Niet altijd natuurlijk, want plannen maken in Afrika verloopt nu eenmaal anders dan in Nederland. Relatie is alles, zonder dat aspect kom je nergens. Goed uitgangspunt overigens, maar het kan ook te ver door worden gevoerd.

Een collega van ons gaf me enkele dagen geleden een goed advies, toen ik mijn armen in de lucht gooide en zei: “Plannen doe ik niet meer, het loopt toch elke dag anders!”. Nee, zei hij wijs, je moet blijven plannen, maar niet gefrustreerd raken als de plannen niet lopen zoals jij het wilt. Tsja, daar valt je mond van open, van zoveel wijsheid ;-) Maar ik ben wel zover dat ik het met een volmondig Ja beaam.

Anco op zijn beurt heeft gelukkig deze tik niet: gestructureerd leven en werken, te ver vooruit plannen...Dat houdt ons keer op keer weer in evenwicht. Nu we alle seizoenen in Mali een keer hebben doorlopen, is de regentijd bij hem toch geen favoriet. Europese en Amerikaanse fabrikanten maken nu eenmaal geen apparatuur voor buiten, dat goed tegen een hoos- en stortbui kan. Kapotte apparatuur en volgelopen radiomodems waren de laatste tijd bij hem 'ergernis nummer 1'. Bij dat aspect hebben we bij onze voorbereiding niet echt stilgestaan ;-)

Maar door alles heen, voelen we ons steeds sterker in onze Malinese schoenen staan. De taalbarrière wordt langzaamaan kleiner, ons vertrouwen ook daarin groeit. De laatste maanden, vanaf augustus, voelen we ons ook gezegend met een nieuwe veld directeur. Na een jaar zonder 'echte' leider in Mali te zijn geweest, kan ik zeggen dat dat een verademing is. Hierdoor kunnen we ook als team meer uit de verf komen.

Enige zaken die al eerder zijn genoemd en waar het moeilijk is om aan te wennen, zijn bijvoorbeeld: het vele vuil op de straat, de kreupelen/zieken/bedelaars op straat, de keer op keer weer tetterende moskeeën, de armoede om ons heen en daarbij de aanhoudende corruptie in sommige bevolkingslagen/beroepsgroepen. Het houdt ons klein om te zien hoeveel slechter de mensen het hebben waaronder we werken. Tegelijkertijd blijft het de uitdaging om te blijven zien hoe je adequaat op deze dingen kunt inspelen, zonder erdoor verlamd te raken.

We hebben naar ons gevoel veel meegemaakt in ons eerste jaar: goede en minder goede dingen. Toch voelen we ons gesterkt en sluiten we ons aan bij wat een Amerikaanse leider ons in augustus zei: “Het tweede jaar kan dan alleen maar beter worden en dat wens ik jullie toe.” Ook wij wensen jullie, familie en vrienden in NL, dat toe! Al besef ik goed dat het officiële Nieuwe jaar (2006) nog niet is aangebroken. ;-)

p.s. De eerste twee weken zullen we minder online te vinden zijn, vanwege een werkreis naar Guinee.

Geen opmerkingen: