15 september 2007

Eigen huis en tuin

Het kantoor in Koutiala begint al steeds meer op een ‘echt huis’ te lijken. Er wordt hard geklust, door zowel Nederlanders als Malinezen. Met nog drie klusdagen te gaan, voordat onze kluspartners weer op het vliegtuig naar Nederland stappen.

Het is bijzonder goed en leuk om op deze wijze aan de slag te gaan. Waren onze twee vrienden niet gekomen, dat had het huis er wellicht nog zo bijgestaan als de afgelopen maanden. Nu het werk eenmaal in gang is gezet, zal de afronding niet lang op zich laten wachten.

Wat wordt er precies gedaan? Muren uitgehakt om twee kamers tot woonkamer samen te trekken, een keuken wordt uit hout getoverd, de badkamer wordt verlengd waardoor ons bad toch mee naar Koutiala kan ;-) Op die manier krijgt ook een loze (kantoor)ruimte weer een functie.

Naast klussen rijden we veel door Koutiala rond, om allerlei materialen te verzamelen. Of om mensen te bezoeken…Of (idee voor vanmiddag) om een rustig plekje te zoeken waar een wandeling kan worden gemaakt.

Marconieta heeft ook haar verpleegkundige talenten in praktijk gebracht. Drie dagen in de week komen moeders met babies voor allerlei kleine ‘check-ups’: wegen, meten, vaccinaties, voorlichting over voeding etc. Ook de zwangere vrouwen komen op die dagen voor controle. Gemiddeld komen er dan 40-60 babies per dagdeel.

Derk is de specialist in keukens en dat komt mooi uit. Verder zijn hij en Anco twee handen op één buik en genieten zichtbaar van het samen klussen (en mannenpraat ;-). Zo nu en dan rijzen er vragen op over de Malinese, niet altijd veilige, werkwijze maar ook dat hoort bij het leven hier in Afrika.

Al met al schiet het werk lekker op en denken we dat we in oktober wel naar Koutiala kunnen verhuizen. Veel Malinezen blijven ons ook vragen wanneer we nu (eindelijk in hun beleving) deze kant op komen. Nu kunnen we zeggen dat er aan het huis wordt gewerkt en zodra het klaar is, dat we onze spullen oppakken en verhuizen. Dat is voor hen vaak een bevredigend antwoord.

Het is verder ook heerlijk om te kunnen overleggen in je eigen taal. We betrappen ons erop dat we soms Nederlands tegen Amerikanen praten ;-), Engels tegen Malinezen etc. Het is zogezegd een ratjetoe in onze hoofden. Meer zelfs dan normaal…

Geen opmerkingen: