Knipoog van boven

Greetings van Koutiala! Anco en ik zijn weer herenigd na een week elkaar niet te hebben gezien ;-) Enkele tijd geleden alweer schreef ik een Weblog over de lastige dingen die in zich in een week Mali kunnen voordoen. Om deze reden wilde ik jullie niet onthouden hoe lastige dingen zich kunnen transformeren in goede. Kom t'ie!

Herinneren jullie nog de kwestie rondom de jonge jongensgevangenis Bolle Mineur in Bamako? De lijst met nieuwe leerlingen voor de computercursus die maar niet vrijkwam? We kunnen helaas nog niet zeggen dat er een nieuwe lijst is, maar we kregen wel een goed advies van het moslimhoofd van de vrouwengevangenis, gelegen achter Bolle Mineur.

De situatie kort uitleggend, vertelde zij dat het het beste is om het computerproject tot het einde van het jaar stil te leggen. Dit betekent dat Joel, onze computerleraar, nog wel naar de gevangenis gaat om met de jongens te praten (de relatie te onderhouden), maar dit jaar geen nieuwe cursus meer opstart.

Ook gaf deze vrouw aan dat de directeur in Bolle Mineur wellicht op eigen gewin uit is en simpelweg onze computers wil verkopen. Omdat het project op onze voorwaarden is gestart, komt hij in zijn opinie niet voldoende aan zijn trekken. Dit overigens terwijl we net hadden ingestemd dat ook de leidinggevenden in de cursus konden gaan meedraaien ;-)

De knipoog van boven is dit: de situatie in Bolle Mineur ging maar door en door en er zat geen schot in het verkrijgen van een nieuwe lijst. Dat lag ons zwaar op het hart. Om die reden bad ik ook geregeld de laatste dagen om een duidelijke richting die we moesten opgaan. Ik moet daarbij zeggen dat ik enigszins verbaasd was deze richting te krijgen via het moslimhoofd van de vrouwengevangenis.

Een andere knipoog volgde nog diezelfde dag. Voor ons verlof kwam ik wekelijks op de compound van een Ivoriaans meisje en haar familie. We lazen dan christelijke lectuur om mijn Bambara op een hoger peil te krijgen ;-) en haar wat meer vertrouwd te maken met het Woord van God.

Laat ze nu dezelfde dag (als dat we het advies kregen), thuis bij me langskomen om te vertellen dat ze met school van start is gegaan. Iets waarover we het al zo vaak gehad hadden samen. Ik daagde haar vaak uit na te denken over haar toekomst. Het grappige is ook, dat ze een school in “electronique” en “engels” heeft gekozen. Toen ik het Anco vertelde later, wilde hij maar wat graag haar schriften zien ;-) Technisch geschoolde Malinezen zijn namelijk meer dan welkom!!