Ons verblijf in Koutiala doet ons goed. Door interactie met verschillende Malinezen op verschillende gelegenheden leren we in korte tijd veel over de Malineze cultuur en gewoonten. Zaterdag woonde ik voor het eerst een 'opdraging' bij van het Nieuwe Testament in Minyanka. Een feestelijke, en vooral warme aangelegenheid.
De vertaling van het Nieuwe Testament in Minyanka nam zo'n 25 jaar in beslag. Eén van de zendingswerkers van SIL vertelde dat het hen 14 jaar kostte om de taal zo te leren dat men kon beginnen aan het vertalen van de bijbel. Dat de mensen zaterdag meer dan blij waren met het resultaat werd gedurende de hele dag duidelijk.
Achtergrond (Wikipedia)
Minyanka (ook bekend als Mamara, Miniyanka, Minya, Mianka, Minianka en Tupiire) is een Senoufo taal gesproken door ongeveer 700.000 mensen in het Zuid-Oosten van Mali. Qua kenmerken ligt het dichtbij het Supyire. Minyanka vormt één van de nationale talen in Mali.
Zaterdag werd het Nieuwe Testament dan ook dansend en zingend voor het 'uitzinnige' publiek van 1.500 – 2.000 gebracht. Het is voor ons – als Westerlingen – ondenkbaar om te begrijpen hoe blij men was de bijbel in de eigen taal (van het hart) te kunnen lezen.
De viering was in Malinese stijl. Met veel, heel veel toespraken, zang, dans en muziek. En natuurlijk ging men van start met de ons welbekende 'voorstelronde'. Iedere hoogwaardigheidsbekleder werd persoonlijk aan het publiek voorgesteld. Een feestelijk gebeuren. Doodstil werd het toen men voorlas uit één van de Evangeliën, gevolgd door een korte preek.
Naar Afrikaanse gewoonten begonnen we redelijk op tijd en liep de ceremonie slechts 2 uur uit ;-) Gebroederlijk namen we allen plaats in kleine kringen om de dag af te sluiten met een Malinese maaltijd. Altijd weer een goede oefening, eten uit een gezamenlijke kom, daarbij alleen je rechterhand gebruikend.
Gedurende de ceremonie mocht ik foto's schieten. Dat gaf me de gelegenheid om rond te lopen en met eigen ogen te zien hoe de mensen op hun nieuwe bijbel reageerden. Het viel me op dat er één en al blijdschap van hun gezichten af te lezen was. Zelfs de kleinere kinderen drongen zich ver naar voren op het moment dat de bijbels op de hoofden van mensen werden binnengedragen.
Het doet een mens goed om op zo'n belangrijke dag onder de Malinezen te zijn. Zelfs al liep de temperatuur op tot zo'n 40+ graden en wist je na vijf uur niet goed meer hoe je kon blijven zitten ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten