We hebben het al vaker door laten schemeren, in Mali gaan de dingen niet altijd zoals we gewend zijn...(of zou ik zeggen altijd niet ;-) Dit keer ging het om een ritje met de taxi, in mijn ogen is het altijd weer een klein wonder als we heelhuids op de plek van bestemming aankomen. Want, taxi's hebben echt hart voor de zaak en dat levert wel eens bijzondere situaties op.
Er was eens....een taxi, die Anco & Ewien naar het afscheidsfeestje van de Nederlandse juf moest brengen. Helaas waren zij nog niet mobiel, vanwege het gebrek aan 4 wielen en het nog niet kunnen gebruiken van hun motor. Eerst dus het bekende groene busje (= Sotrama) naar de winkel om een afscheidscadeautje te kopen. De winkel lag onderaan de heuvel en waar ging het busje heen?? Precies, hij nam de route over de heuvel ;-) Sja, daar zit je dan, wat moet je doen? Je kunt niets anders dan wachten (zijn Afrikanen erg goed in, wij Europeanen iets minder) en de volgende halte eruit gaan en verder lopen.
Nou, da's niet zo ver, vertelde Anco. Nou, niet zo ver, niet zo ver, eeech wel ! En laten we nu net niet op lopen zitten te wachten, met een nog enigszins manklopende Anco. Maar goed, winkel bereikt, cadeautje gekocht, de klok loopt door. Toch maar op zoek naar een ander vervoersmiddel, hmm de taxi. OK, de taxi zo ver is het niet meer, dus dat moet kunnen. Ja hoor, zo gezegd, zo gevonden. De taxichauffeur bieden zich gretig aan. Volgende keer zal ik mezelf wat meer op mijn hoofd krabben als iemand zich zo actief aanbiedt.
Maar goed, de wagen (of wat er nog van over is) in en rijden maar. Ja, had je gedacht hé dat het zo ging. Nee hoor, even terugspoelen, hoe ging het dan? We rijden een paar meter (ja, tot zover hadden jullie het goed), maar opeens stopt ie abrupt, draait zich als een gek om, gaat aan de kant staan, rent naar zijn achterbak, grijpt een bidonnetje, en rent (of eerlijk gezegd vliegt) naar de dichtstbijzijnde benzinepomp). Deze zin even zonder adem te halen hardop voorlezen, voor het gewenste effect.
Enkele minuten (of was het seconden) later is onze chauffeur weer terug, gooit het bidonnetje leeg, doet zijn motorkap open, en....raadt eens? Het vervolg is overigens niet wetenschappelijk beschreven, omdat een leek op dit vlak het verhaal hier doet. Maar het komt erop neer, dat onze chauffeur aan de tuit van de benzineslang zoog tot hij een mond vol benzine had, en deze mondvol vervolgens in de carburateur weer uitspuugt (aldus Anco). Dit was nodig om de auto weer op gang te krijgen, zonder de accu te verslijten. En water om zijn mond te spoelen? Was er niet! Dat noemen wij nu hart voor de zaak hebben...
Nou, geloof me, Anco en ik bekeken onze taxichauffeur met andere ogen. Bij het zien van deze actie gingen wij bijna plaatsvervangend over ons nek. En zo kwamen we alsnog, 20 minuten later dan gepland, op onze bestemming aan. En schoven we heerlijk bij onze Nederlandse juf aan tafel. Dat was wel ff een scherp contrast. Een slokje benzine of een slokje water c.q. limonade wat we kregen geserveerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten