Anders trouwen

Afgelopen weekend kregen we een uitnodiging om te eten met een bont gezelschap. In de huiskamer bevonden zich Congolezen, Ivorianen, Nederlanders en Amerikanen. We konden, welgeteld, als we wilden een gesprek in zeven talen aanknopen. Hoezo Babylonische spraakverwarring??

Deze avond mochten we als verschillende culturen van elkaar leren. Zo vertelden de Congolezen hoe een trouwerij er bij hen aan toeging en geloof me: da's heel anders dan bij ons ;-). Anatole, de man, had een flinke bruidsschat bij elkaar moeten krijgen wilde hij Angela, zijn nu huidige vrouw, trouwen. Er werd zo nu en dan hilarisch gereageerd als hij zijn lijst van zaken opnoemden. Hij moest bijvoorbeeld, even zo los uit de bol gezegd: 3 panjes kopen (stoffen om kleding van te maken), 2 dameshorloges, 2 herenhorloges, een som contant geld, 2 paar schoenen, sokken, riemen, noem maar op. Deze giften waren dan met name bedoeld voor de ouders van de bruid!!

We konden hem er dan ook terecht een beetje mee plagen dat hij aardig wat voor Angela over had moeten hebben, om met haar te kunnen trouwen. Het is in hun cultuur ook zo dat de ouders de dingen regelen en een soort 'rekening van trouwen' opmaken. Het is echter niet zo dat de kinderen gedwongen worden te trouwen. Zij hebben een duidelijke stem in wie ze als partner willen hebben!! Zegt de bruid of bruidegom nee, dan gaat de trouwerij niet door.

Heel anders dan in bijvoorbeeld Mali of Ivoorkust, binnen de moslimfamilies. Aya vertelde die avond dat ze haar toekomstige man (inmiddels overleden) voor het eerst op een foto zag. Van haar werd ook een foto gestuurd aan haar 'toekomstige' echtgenoot. Het is eigenlijk 'not done' in deze cultuur om tegen de keus van je ouders in te gaan. Iemand zal niet snel het contact met zijn familie op het spel zetten, om een gearrangeerd huwelijk te dwarsbomen.

Wanneer beide partijen hebben ingestemd, gaan beide families op eenzelfde plek/plaats wonen en wordt een bruiloft voorbereid. Een onderdeel van de bruidsschat in dit geval was een kleine hoeveelheid goud. Dit goud wordt dan bewaard – weggelegd – tot het eerste kind wordt geboren. Het is een soort borgsom voor het feit dat de bruid niet heeft gelogen over het feit dat ze nog maagd is. Overigens moet er binnen een jaar toch wel een baby zijn...

Er bleken ook overeenkomsten te zijn tussen bijvoorbeeld de westerse en afrikaanse cultuur. Zo stuurden alle partijen ook kaarten rond om mensen uit te nodigen. En wordt er dus ook van beide partijen 'een bijdrage' verwacht. De trouwerij op Congoleze wijze werd bijvoorbeeld verzorgd door beide families. Bruid en bruidegom hadden hier geen omkijken naar.

Er werd gegrinnikt toen Anco gevraagd werd wat voor bruidsschat hij voor mij had moeten betalen...Nou, een echte bruidsschat kennen we in Nederland niet, al hebben Anco en ik elkaar wel cadeaus gegeven ;-) Zo nu en dan halen we dat weer op, omdat we zo verschillende waren in wat voor cadeau we elkaar op dat moment gaven. Wat het dan wel niet was?? Sja, dat gaan we natuurlijk niet aan de grote klok hangen! Is topgeheim.