Vandaag raakte ik in gesprek op straat met een meisje van 17 en één van 13 jaar. Het meisje van 17 jaar (een Traoré) bleek 'een zus' te zijn van me. Traoré en Dembele (ikzelf dus) zijn vanuit de traditie zussen en broeders van elkaar. Het grappige is dan dat je ook direct contact hebt met zo'n meisje. Ik was op weg om brood te halen en suiker en belandde voor de suiker in een lokale shop. Daar bleek zij naast te wonen.
Het is in Mali ook heel gewoon om 'met elkaar op te lopen' en dat deden ze dus ook. Ze gaf te kennen dat ze haar studie had afgerond en nu thuis zit. En dat ze naar Europa wilde om werk te zoeken. Iedere Malinees denkt bij het woord 'Holland' aan 'goed, eten, werk, etc'. Zij dus ook. Ik vroeg nog wat door en wilde wel weten wat ze dan in Europa wilde doen. Daarop krijg je dan vaak een vaag, te idealistisch antwoord.
Maar goed, het idee ligt er om in september (als het mogelijk en haalbaar is) een nieuwe cursus 'website bouwen/omgaan met computers' op te zetten. Het leek me dan ook goed om 'mijn zus', de oudste, hiervoor uit te nodigen als ze interesse heeft. Toch blijft het moeilijk, valt me op, om vrouwen/meisjes te betrekken bij de computerlessen. Het zijn toch met name de jongens/mannen (ook vanuit de cultuur) die hier op af komen. Voor vrouwen rest vaak niets anders dan thuis te zitten en voor het gezin / eten te zorgen.
Dit korte gesprek vandaag zette me weer wel stil bij het feit dat het leven voor vrouwen in Mali extra zwaar lijkt te zijn. Zo mocht ik enige tijd geleden onderzoek doen voor een artikel naar de moedersterfte in Mali. Zoals eerder gezegd, is deze hier erg hoog. Ook gaan de meiden minder (lang) naar school dan de jongens, waardoor de kansen op werk minder hoog zijn. Vaak trouwt een meisje vroeg en wordt van haar verwacht dat ze voor het huishouden en het gezin zorgt. Overigens een niet lichte taak! Vrouwen in Mali verrichten zwaardere arbeid (over het algemeen) dan de mannen.
Tel daarbij op de vele kinderen (gemiddeld 7,6!) die ze krijgen en de leefomstandigheden waarin ze verkeren en het plaatje is compleet. Het is dan ook geen wonder dat veel moeders in het kraambed sterven. Wel triest hoor als je dat dan ook zo terugziet in de hoop en verwachting van de jonge meiden. Het laat mijn hart sneller kloppen om ook de meiden/vrouwen te betrekken bij ons werk. We zullen zien hoe dingen zich in de toekomst ontwikkelen.
1 opmerking:
Ha Ewien,
Hoop dat jullie niet al te veel etentjes bij de verpleegster hebben - of wel dat Anco goed geneest.
Je verhaal over moedersterfte ben ik wel benieuwd naar - kunnen we dat binnenkort lezen in IS? Zelfs 1 op 100 is nog grof - wat een leven als vrouw daar. Ik snap goed waarom mensen het geluk willen zoeken in Nl. Alleen hebben we hier een gezellige Verdonk die ze na 10 jaar vruchteloos wachten net zo hard weer terugschopt - en dan ook nog per ongeluk de dossiers laat slingeren...
Maar ik zie het alweer: het leven als moeder in Nl is zo gek nog niet :-) Ik prijs mezelf weer gelukkig met alleen om 3 uur snachts een flesje geven en een leuke baan - wat een luizenleven in de ogen van een Malinese vrouw
groetjes Jac
Een reactie posten