Echt Malinees

Op het moment dat ik deze Weblog begin, bedenk ik me dat het vandaag mijn zus haar verjaardag is. Zus, vanaf hier: gefeliciteerd!

Momenteel zijn we beiden weer in Koutiala en wordt er hard aan het huis gewerkt. Het begint er steeds meer en meer op te lijken dat we echt in Oktober zullen verhuizen. Dat geeft gemixte gevoelens: we laten veel achter in Bamako en gaan een nieuw avontuur tegemoet. Waarin andere mensen een rol zullen gaan spelen…in de goede zin van het woord.

Tijdens een vorig bezoek aan Koutiala had ik een ‘naaier’ nodig om een wikkelrok te maken. Via een collega kwam ik bij Ami terecht, mijn naamgenoot. Vandaag kwam ik vluchtig langs haar naaishop en besloot ik haar even te groeten. Op zulke momenten verbaas ik me keer op keer hoe goed Malinezen zijn in het onthouden van gezichten, namen.

Zodra ze me zag, herkende ze me direct. En stond ze op van achter haar naaimachine om even te kletsen. Ze reageerde verheugd op het nieuws dat onze verhuizing naar Koutiala dichterbij kwam. En dat nadat we elkaar slecht één keer eerder hebben gezien. De warmte en gastvrijheid die van Malinezen uitgaat blijft bijzonder!

Ook Anco had gisteren een super Malinese ervaring, met de nadruk op ‘super’ ;-) In Koutiala wordt bij twee families het internet intensief gebruikt in verband met ‘homeschooling’ (hebben we hier een goed Nederlands woord voor?)…Dit vraagt zoveel bandbreedte, dat anderen (lees: collega’s) hier hinder van ondervinden. Andere zaken als het checken van e-mail worden hierdoor vaak bemoeilijkt.

Tijd voor actie, vonden we met z’n allen. Sinds kort kent Koutiala ook een andere internetaanbieder met de naam Orange (ook in Europa bekend!?)…Hij en collega er dus op af. In de ochtend werd besloten in verband met Ramadan. Kom je in de namiddag dan wordt er al ‘langzaamaan’ afgebouwd met het werk in afwachting van de avond.

Maar goed, Orange dus…Wat bleek nu? Het kantoor van Orange bleek niet veel meer dan een kale ruimte te zijn. Een telefoon / internet aanbieder waar geen enkele telefoon aanwezig was ;-) Een internetverbinding regelen voor Koutiala? Nee, dan moet u in Bamako zijn (huh?)!! We kunnen wel even contact voor u opnemen…als we uw mobiel mogen gebruiken?!

Toen Anco me dit vertelde kon ik m’n lach niet inhouden. Zo Malinees om op deze wijze zaken te doen. Hoe vaak door vrienden, bekenden, onbekenden niet om het gebruik van mijn telefoon (en dus krediet wat op die van hen mist) wordt gevraagd. Het is niet meer op twee handen te tellen. En zoals een goede Nederlander betaamt blijven we vriendelijk lachen. Want grappige situaties levert het op, dat is zeker!