De jeugdconferentie (zie vorige weblog) is gisteren officieel van start gegaan. Er was nog heel wat consternatie voor de start. De President was uitgenodigd, maar kwam uiteindelijk niet. Tot op het laatste moment werd de locatie van de 'grote opening' gewijzigd. Heel wat dingen waren op z'n Afrikaans geregeld ;-) soms ter irritatie van andere Afrikanen.
Ondanks alle te nemen hindernissen was en is het goed om zoveel jeugd bij elkaar te zien uit verschillende landen. Tot onze vreugde kwamen we onze vriend Elio ook weer tegen, die vanuit Burkina bij ons vorig jaar stage kwam lopen. Het was goed om hem weer te zien en te horen dat hij het goed maakte.
Langzaamaan hoorden we de verhalen achter de tot nu toe toch wel slecht georganiseerde conferentie. Op het laatste moment was besloten om de conferentie toch door te laten gaan, waardoor een 'onervaren' commissie pas eind juni in werking was gezet. De vorige commissie (daterend uit 1994) had geen draaiboek achtergelaten, zelfs geen enkele geschreven notitie.
Toch is alles niet hieraan toe te schrijven. Veel dingen gingen op het laatst nog fout, als gevolg van traagheid? Slechte organisatoren? Zo kreeg men op de dag van de opening door dat de hoofdspreker niet zou komen. Dit zou hij drie weken geleden hebben gemeld, maar dit bericht was nog niet geheel doorgedrongen ;-) Toch wel een grote fout, als hij de belangrijkste 'teaching' voor de jongeren zou verzorgen. En een vervangende hoofdspreker trek je niet zo even uit een hoed.
We hopen maar dat de Malinese jeugd van gemaakte fouten wil leren... De jeugd heeft – ondanks klagerijen soms – lol met elkaar en geniet waar mogelijk. Dat hun harten ook mogen worden aangeraakt om hun jeugdgenoten te bereiken.
Iets heel anders, maar wel van Malinese makelij ;-) Afgelopen zaterdag werd ik aangesproken door een van de buurtmeisjes. Ze vertelde me dat ze zondagochtend bij ons op bezoek kwam. Ik zei op mijn beurt dat dat niet echt kon, omdat we dan naar de kerk gaan. OK, reageerde ze, dan ga ik met jullie mee.
In de hoop dat ze dit met haar ouders zou bespreken, ze is 11 jaar, zei ik dat dat goed was als ze klaarstond als we langskwamen. Dat stond ze niet, maar wel een minuut later nadat haar zus haar snel had geroepen.
In onze kerk heb ik haar naar de kinderdienst gebracht waar ze, hoewel ze eerst even angstig keek, graag wilde blijven. Toen we terug naar huis reden zei ze dat ze het erg leuk had gevonden en volgende week weer mee wilde.
Sja, bedacht ik, dan moet ik eerst even kennis maken met de ouders. Dat heb ik dus met knikkende knieën gedaan ;-) Ik zag die dag niet alleen haar ouders, maar ook de hele verdere familie. Bij iedereen even zitten, praten, lachen om mijn Bambara. Haar vader zei dat ze met ons meemocht, zolang ze geen christen wordt. Luchtig merkte ik op dat dat niet aan ons is...en liet het er op dat moment bij.
Toch is een en ander best lastig. Voor raad hoe een en ander verder aan te pakken, keren we ons tot onze gemeente. Mijn plan is om deze week nog een keer terug te gaan naar haar ouders met onze jeugdleider om toestemming te vragen voor haar om mee te gaan op een kinderkamp. We zullen zien wat deze week gaat brengen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten