Onze laatste video lesdag zit er op…we hebben deze intensieve week met een gezamenlijk etentje afgerond. Ik voel me keer op keer bevoorrecht hoeveel diverse en interessante mensen we tijdens ons werk in Mali mogen ontmoeten. Daarbij uiteraard niet alleen denkend aan mensen met een blanke huidskleur ;-)
De vriendelijke atmosfeer die er hangt in Bobo / Burkina Faso heeft me ook dit keer weer gegrepen. Op sommige vlakken is Burkina zo anders dan Mali. Ikzelf leg daarbij altijd weer de link naar de 10% christenen (tegen 2% in Mali) die het land bewonen. Maar echt maatstaven kan ik deze gedachte eigenlijk niet.
Gisterenmiddag bijvoorbeeld kwam ik er ‘tot mijn schrik’ achter dat mijn 7-daagse visum diezelfde dag afliep. Ik had namelijk mijn visum aan de grens gekocht en had deze in Bobo moeten verlengen. Geen probleem werd er op de cursus gezegd. Dan rijden we na de les en voor het avondeten gewoon even langs bij het douanekantoor.
Gewoon even langs? Na 6 uur in de avond? Ik had al allerlei scenario’s voor ogen (Ewien een dag eerder het land uitgezet wegens aflopen visum etc.), omdat zulke flexibiliteit in Mali vrijwel (laten we optimistisch blijven ;-) niet wordt getoond. Tot mijn verbazing mogen we direct een papier invullen en – bij het tonen van de bon voor het visum bij de grens ontvangen - kan ik de volgende morgen een visum laten aanmaken. Gratis en voor niets!! De man vertelt me dan ook triomfantelijk dat ik nog 83 dagen extra in Burkina kan blijven….
‘k Heb echter nog één hobbel te overkomen. Mijn laatste pasfoto’s zijn vergeven bij de grens. Hoe kom ik zo snel aan pasfoto’s. Ook dat wordt in mum van tijd opgelost. We rijden naar een Koreaans fotobedrijfje ergens op een hoek. De medewerkers zijn al bezig op te ruimen, maar luisteren geduldig naar onze vraag. Pasfoto’s? Ook weer geen probleem….De manager – een bekende van onze host - komt een en ander persoonlijk coördineren.
Of ik even direct mee wil lopen? Ik word in een klein hokje – vergelijkbaar met Nederland – op een kruk gezet. Er hangt zelfs een spiegel om nog even mijn verwaaide haren recht te strijken. Terwijl een medewerker een fotocamera haalt, verbaas ik me over het vele fotoapparatuur (reflectoren, lampen, etc) er om me heen staan opgesteld. Als ik niet beter wist zou ik denken bij ‘Foto Klein’ in Nederland was neergestreken.
Totdat de man + fotocamera weer opdook. Grinnikend moest ik erkennen dat dat plaatje toch wel echt Afrikaans leek. Maar goed, met de snelheid van een sneltrein beschikte ik een dag later toch mooi over een vernieuwd visum. In sommige streken, op sommige momenten is de ‘klant dus echt koning’.
De video-seminar was echt een leerzame en bijzonder goede week. Nu al het geleerde nog in de praktijk brengen, ten gunste van de Malinesen / Malinese kerk. Zonder daarbij alleen mijn ‘storylijn’ te volgen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten