In Mali kom je altijd weer voor verrassingen te staan...als bij alle dingen, plezierige maar ook minder plezierige ;-) De verrassing van vandaag begon minder plezierig, maar eindigde meer dan OK. In de auto konden Anco en ik er wel weer om grinniken. Maar wat een land, bedachten we hoofdschuddend...
Laten we even teruggaan naar vanochtend. Voordat we naar kantoor gingen dachten we 'even', met de nadruk op dit woord, een paar shots te filmen van de rivier de Niger die dwars door de stad heen stroomt. Met deze missie in ons hoofd gingen we op pad. We besloten een publieke plek uit te kiezen om te filmen, in onze ogen een veilige keus.
Voor de zekerheid had ik mijn videocamera (althans van de zending) al in de auto voorbereid. Je weet maar nooit, dacht ik in mijn achterhoofd, wie zich met het filmen zou gaan bemoeien. Laat ik nu net klaar staan om te filmen, duikt er een man op uit het niets. Nog wel gehuld in een uniform. Gloeps dacht ik even, snel doorfilmen...zodat ik wat materiaal heb voordat hij me zegt te stoppen ;-)
En ja hoor, daar kwam de vraag. “Heeft u permissie om te filmen?”...Permissie? Hebben we dat nodig dan? Dat is toch eigenlijk een beetje achterhaald....Niets van deze antwoorden hielp ons (helaas), we moesten mee naar de directeur van het culturele centrum, waarachter we aan het filmen waren. Anco had ondertussen een bevriende politie-agent gebeld om advies te vragen en te verifiëren of we inderdaad een permissie nodig hadden.
Wij bedachten ons dat alle toeristen die al filmend rondlopen in Mali ook geen permissie hebben...dat zou onbegonnen werk zijn of niet? Onze geuniformde vriend was echter niet voor rede vatbaar en dus op naar de directeur. Anco verdween in een kantoortje, terwijl ik snel mijn videocamera weer in de auto opborg. Mochten ze het per sé willen zien, dan zou ik 'm er wel weer uithalen.
Gelukkig kwam het niet zo ver, en kon de directeur wel een beetje om onze 'fout' lachen. Toch raadde hij ons aan een gratis filmbewijs te gaan halen, zodat we niet wederom in de problemen zouden komen tijdens het filmen. Sja, daar sta je dan, komend uit een cultuur waar foto's maken en filmen de normaalste zaak van de wereld is. Binnenkort toch maar zo'n papiertje proberen te machtigen. Met wellicht de volgende discussie hoe lang een en ander geldig is ;-)
Malinezen zijn overigens over het algemeen heel aardige en behulpzame mensen. Om een vers voorbeeld te geven vanuit de praktijk. Vandaag bij het thuiskomen ondervond ik problemen met het 'op de compound rijden' van de auto. Je moet dan de auto neerzetten (deed dit met de handrem die niet goed meer werkt ;-), deuren open doen, naar binnen rijden, auto uitstappen, deuren dicht en parkeren..
Enigszins vermoeiend dus, helemaal als je auto achteruit de hobbel afrijdt en de kans groot is dat je wellicht een voetganger raakt. Laat nu een voorbijganger, totaal onbekend, al seinend aangeven de deur voor me open en dicht te willen doen. Nou, als dat geen service is ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten