Vandaag hadden we het voorrecht een conferentie bij te wonen waar onze nationale Kerkpresident sprak. We hebben hem reeds in 2004, voor ons vertrek naar Mali, leren kennen. Toendertijd was hij al erg geliefd en kon hij in eenvoudige, maar duidelijke woorden vertellen voor wat voor uitdagingen de kerk in Mali stond en staat.
Ook vandaag was zijn 'toespraak' (voor Malinese begrippen) kort en helder. De toehoorders wisten, zonder hiervoor speciaal te worden aangewezen, wat hun rol zal zijn. En dat terwijl beide partijen, een christelijke NGO en de nationale kerk, het in het recente verleden over veel dingen niet eens konden worden.
Toch vonden zij elkaar (wederom) in hun liefde voor God en de compassie naar hun medemens door 'daden' . Het was gaaf om te zien en te horen hoe over en weer gezamenlijke doelstellingen werden hernieuwd en er een luisterend oor was voor beide zijden (lees: partijen). Ook een levendige discussie over (menings)verschillen werd daarbij niet uit de weg gegaan. Men kwam eerlijk uit voor wat men denkt en voelt. Met als gevolg: hernieuwde moed en zin om met elkaar het land en volk Mali 'verder te helpen'....
Met blijdschap in mijn hart hoorde ik onze President, als afgevaardigde van de Nationale kerk, streefpunten opnoemen die we alleen maar kunnen omarmen. Uitgangspunten overigens die ook binnen ons werk hoog op de agenda staan. De kerk in Mali wil intern sterker worden, streven naar (financiële) autonomiteit. Men wil minder afhankelijk zijn van hulp van buitenaf, maar haar eigen capaciteit verbeteren.
Het begrip 'heldere communicatie' werd daarbij als belangrijk sleutelfactor genoemd. Een begrip overigens wat de laatste tijd meerdere malen ons pad heeft gekruisd. Ook op lokaal niveau, binnen onze eigen gemeente, wordt er aan betere communicatie gewerkt. Afgelopen zondag vroeg de kerk ons om zitting te nemen in een comité, speciaal hiervoor opgericht. Waarbij Anco de groep van advies kan voorzien als het gaat om de technische aspecten van communicatie (radio, programma's, geluid, etc) en ikzelf van dienst kan zijn bij schriftelijke- en elektronische communicatie.
De kerk (lees Malinezen) gaan steeds meer het belang inzien van communicatie en techniek. Ons werkveld wordt hierdoor op bepaalde gebieden duidelijker en vraaggericht. Het werkt zoveel beter als de kerk met een specifieke behoefte komt, waarin zendingswerkers kunnen voorzien. Zonder hierbij vanaf dag 1 het heft in eigen handen te nemen.
Ik merk dat ik de draad enigszins dreig kwijt te raken van deze weblog ;-) Weet in ieder geval dat we ons bemoedigd voelen in ons leven en werken in Mali. Het is een genot om hier te zijn en samen te werken met Malinese christenen, zonder hierbij alles te zien door een roze bril!
Morgen tot en met zaterdag reizen we weer af naar Koutiala om video- en internetwerk te doen. Ikzelf ga ook kijken of er tijd is om een keizersnee bij te wonen in het CAMA-ziekenhuis aldaar. Het lijkt me interessant en daarnaast geeft het ons, als niet medische collega's, meer inzicht in het werk dat onze medische collega's iedere dag verzetten. Ben benieuwd overigens hoe 'bloedstendig' ik zal zijn ... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten