De groep is goed van aantal, 7 in totaal. Eén van onze voorwaarden om deze cursus te geven was, dat niet alleen jongens zich zouden inschrijven, maar zeker ook enkele meiden. Als je de algemene cijfers erop naslaat zie je toch (over het algemeen) al het beeld terug dat de jongens beter geletterd zijn dan de meiden. Niet vreemd overigens, in een cultuur waarbij de rol man – vrouw nog wat duidelijker en traditioneler omlijnd is.
Maandagavond dus van start gegaan, later dan gepland, omdat een ieder zijn of haar weg naar de onderwijslocatie (MK school) moest vinden. Na enige administratieve afhandelingen (gegevens, betaling voor kopieën, etc) konden we dan ook echt van start gaan. Iedereen stelde zich even voor en vertelde met welk doel hij of zij de cursus wilde volgen. Dat zou mij, dacht ik, een beter beeld geven van de samenstelling van de groep. Dat gaf het zeker en sommige studenten gaven aan de cursus te willen volgen om beter met de computer om te leren gaan. Hmm, da's toch niet helemaal het doel waarmee deze cursus wordt gegeven ;-)
Divers is de groep wel, al hebben ze twee dingen gemeen. Ze kerken in dezelfde gemeente (de onze dus ;-) en ze zijn allen student. Toch werd de eerste avond al een duidelijke scheiding zichtbaar tussen de mensen die wisten hoe met een computer om te gaan en degenen die – zo leek het althans – die avond voor het eerst erachter plaatsnamen. In het leven van alledag ontmoeten we al weinig Malinezen (jong of oud) die weten hoe ze blind moeten typen. Dominees kunnen soms uren over het typen van enkele Bijbelverzen doen.
Toch was het enthousiasme tijdens de avond groot, de wil om nieuwe dingen te leren is absoluut aanwezig. Het jongste meisje uit de groep had dit al laten blijken, toen Anco haar van ons huis naar de MK-school bracht. Aan mij is dan ook de taak om het voor iedereen uit de groep aantrekkelijk en leerzaam te maken. Na les 1 te hebben gegeven werd ik er bijvoorbeeld weer even bij stil gezet, dat wij – computertechneuten – bepaalde jargon gebruiken alsof het de taal is van alledag. Sommige studenten keken dan ook zo nu en dan glazig op van de door mij samengestelde syllabus.
Ook moet ik mijn plaats (balans) zien te vinden in de manier van lesgeven. Onze manier van lesgeven in Europa is zo anders dan die in Mali. In Mali krijg je, even heel zwart-wit gezegd, de dingen voorgekauwd, leer je ze vervolgens uit je hoofd en moet je ze reproduceren. Eigen initiatief en vindingrijkheid wordt niet altijd op prijs gesteld.
Toch probeer ik de les zo te geven, dat er een interactieve sfeer ontstaat. Waarbij ze samen op weg gaan en echt plezier krijgen in de dingen die ze nieuw leren. Met het uiteindelijke doel dat zij dit deel van ons werk (de bouw van websites) zelfstandig op zich kunnen nemen. Maar wellicht denk ik daarbij nog te ver voortuit. Eerst maar eens per les kijken hoe een en ander gaat en waar bepaalde dingen moeten worden aangepast.
Vanavond mag ik weer: 6 weken 2 keer in de week.
PS Tips op het gebied van lesgeven zijn van harte welkom ! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten