Haat – liefde verhouding? Met Anco? Met elkaar? Nee hoor, valt mee ;-) Don't worry. Maar met wie of wat dan wel zou je zeggen? Nou, de Malinese politie (misschien wat breder genomen autoriteiten) natuurlijk!
Je moet geloof ik echt in een land als Mali wonen wil je 'helemaal' begrijpen hoe een en ander in elkaar steekt. Maar goed, we willen het toch ook zo goed mogelijk proberen uit te leggen. En daar zijn praktijkvoorbeelden een ware hulp bij. Komt ie, vers van de pers. Gisterenavond- en nacht heeft dit plaatsgevonden.
Sinds een paar dagen rijden we een geleende auto (witte Mercedes, sta er versteld van hoe populair deze auto onder de Malinezen is) van Anco's Malinese vriend Madany. Het is grappig hoe we dit met humor kunnen bekijken: een Malinese vriend die een tweede auto aan ons uitleent! (vatten jullie 'm)...Maar goed, geleende auto dus.
Voeg daaraan toe een onbekende buurt waarin we rijden en een (pik)donkere straat. Straatverlichting zoals in het Westen is hier niet aan de orde van de dag. Maar goed, wij rijden de betreffende buurt in na een gezellig avondje bij vrienden. Ik merk nog op tegen Anco: weet je de weg wel in deze buurt? Tegelijkertijd merken we op: hey, er rijdt geen enkele auto in de richting die we nu gaan. Hmm, vreemd! Voor we hier goed en wel over na kunnen denken, staat er al een 'agent' (dachten we toen) aan Anco's autoraam te kloppen.
Papieren meneer! Dat klinkt nog niet zo heel slecht, denken we nu nog. Anco verontschuldigd zich (altijd goed) ten overstaan van de politie en bedankt hem voor het inzicht dat de agent hem in de verkeerssituatie geeft. Vol bewondering beluister ik (nog eens) hoe vriendelijk / beleefd Anco hierbij blijft. Maar goed, na wat Malinese begroetingen en grappen, moeten we toch echt mee naar zijn kantoor. Het is nog een jonge 'agent' (dachten we nog steeds) en op kantoor (goed zichtbaar voor iedereen) moeten deze zaken worden afgehandeld. Niet op de donkere straat, het loopt namelijk inmiddels tegen twaalven.
Het blijkt wel dat we er met praten en een berisping dit keer niet vanaf komen. Ik besluit dan ook de auto uit te stappen en de eigenaar (vriend Madany) op te bellen om na te gaan wat we het beste kunnen doen in een situatie als deze. Nee, daar is de jonge Malinees niet van gediend. Hij ordonneert me zelfs mijn telefoon af te staan. Ja, daag denk ik in stilte, telefoneren op straat is nog steeds niet tegen de wet. En raad van een betrouwbare Malinees kunnen we nu wel gebruiken. Madany neemt de situatie serieus, praat met de agent, maar besluit toch om zelf naar de plaats van bestemming te komen.
Inmiddels voel ik me een beetje schuldig, ook vanwege het late uur van de dag. Maar goed, Anco is inmiddels met de agent mee, Madany parkeert zijn auto achter die van ons (zijn tweede auto..), geeft me een hand door het openstaande raam, alvorens richting kantoor te lopen. Ik blijf achter in de auto, met twee Malinese bodyguards naast mijn deur. Die zijn opeens wel erruggh vriendelijk, te vriendelijk besluit ik na een bepaalde tijd. De een wilde al met mijn eerste dochter trouwen (brr, moet er niet aan denken ;-)
Na het lijkt wel uren wachten komen Madany en Anco samen uit het betreffende kantoortje. Anco schudt vol bewondering zijn hoofd, hij heeft uiteindelijk niets hoeven te betalen. En dat is opmerkelijk als je met de politie in aanraking komt! Op de terugweg, we volgen Madany dit keer – wel zo veilig- Uiteindelijk vraagt Anco Madany wat hij nu precies heeft gezegd.
Madany antwoordt ons dat hij eerst heeft genoemd dat je moet weten (zoals de Malinezen) dat je de betreffende straat niet in mag, anders is het namelijk bijna niet te zien. Daarnaast had hij ons zijn auto gratis uitgeleend en daar mocht je dan geen profijt uit halen (door onze onervarenheid als verkeersdeelnemers). Als klap op de vuurpijl noemde hij ook dat de persoon in kwestie (die ons had aangehouden) er is om de orde te bewaken, niet om in te grijpen in het verkeer. Hij bleek zich dus met zaken te moeien waarmee hij zich niet mocht bezighouden. Dat moet je ook maar weten, want (met name in het donker) lijken ze allemaal op elkaar! Maar blij waren we wel toen we ons om half 1 op ons bed lieten neerploffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten