Vandaag hebben we weer een les Bambara gehad. Althans, Anco is tijdens mijn schrijven nog steeds bezig. Twee keer per week krijgen we een leraar aan huis en geeft hij ons één dag apart les in grammatica. De andere dag hebben we samen een vragenuurtje.
Zo nu en dan is de les een ware kwelling... Je weet wat je wilt zeggen, maar hebt de woorden niet. Je hoort ze vervolgens en denkt: sja, is dat alles? Klinkt wel logisch ja! Kortom: je voelt je weer net een kind. Laten we dit nu ook al in Frankrijk doorgemaakt hebben, sprake van een déjà vu?? ;-)
Maar goed, afgelopen vrijdag hadden we wel een erg bijzondere les. We installeerden ons buiten, met een Barada (Malinese theeset) erbij. Het beloofde een praktische les te worden, waarin we zouden leren 'hoe thee te maken op de Malinese manier?'. En dat kunnen ze, de Malinezen, thee maken. Het lijkt vaak wel of ze dit alleen maar de hele dag door doen.
Aya had een set meegebracht en Abdoullai, onze leraar, ging het ons eerst voordoen. Normaliter, bestaat een theesessie uit drie rondes. De eerste ronde, zegt men in het algemeen, is het minst lekker (= minst zoet). De tweede wordt al lekkerder (= zoeter) en de laatste is het helemaal. Als je van suiker en mint toevoeging in je thee houdt ;-) En dat doen de Malinezen..hoe meer suiker hoe beter. Ze leven, starten een dag, vaak alleen met thee.
Maar goed, daar zaten we dus met z'n vieren (zoon van Aya was toeschouwer) onder de boom in de tuin. Moet zo nu en dan wel een grappig gezicht geweest zijn. De werkers die zo nu en dan iets kwamen halen, bleven staan en lachten. Iets wat veel gedaan wordt als een blanke Bambara spreekt. Niet zozeer om je uit te lachen, maar omdat het nu eenmaal 'gek' is dat een blanke hun taal spreekt. Of althans probeert te spreken.
Zo nu en dan brak er bij ons ook wel een lachbui uit. Helemaal ook omdat de theegewoonten zo anders zijn dan die van ons. Wij, als simpele Nederlanders, doen water in de waterkoker, hangen er een theezakje in, doen er suiker bij als we willen, roeren en klaar is Klara! Maar nee, dat vinden Malinezen helemaal niets. Voor theedrinken neem je de tijd, ook om het te maken. Je gebruikt meerdere potten en glazen om de thee heen en weer te gieten.
En je doet dit nog van zo'n afstand, dat er schuim op de thee komt ook. Want thee zonder schuim willen maar weinig Malinezen drinken. De tweede ronde was ik aan de beurt om de thee te maken, 'onder begeleiding' van Anco. Hij moest mij instrueren en ik voerde het uit. En onze leraar zat breedlachend toe te kijken. Al met al, voor allen een lollige, leerzame en praktische les. Moeten we vaker doen, houdt de leergeest hoog!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten