Vriendin teruggevonden

Het zal je in NL niet zo snel overkomen, maar hier in Mali is 'niets' te gek...Ewien was voor een tijdje haar vriendin kwijt, ze bleek niet meer te werken waar ze voor het verlof werkte...en zo raakte zij haar kwijt (sort of).

De tam tam onder de Afrikanen blijkt maar weer te werken, want nadat ze op zoek was geweest op de oude werkplek gisteren, kwam de vriendin aan de deur. De nieuwe baas - die haar overigens niet kende - had toch een tam tam in werking gesteld. Ze wist me te vertellen dat ik naar haar op zoek was en om die reden stond ze nu bij me op de stoep. Makkelijk niet?

Zo werkt het vaak ook op de markt, vraag één persoon wat je nodig hebt en velen zullen voor je rennen. Hoe het geldtechnisch allemaal in elkaar steekt is niet altijd duidelijk, iedereen is dan familie van elkaar en 'geeft/leent' elkaar (wissel)geld. Hmm...

Jonge gasten
Sinds het begin van deze maand hebben we maar liefst 2 nieuwe, jonge gasten erbij. Overgevlogen uit Amerika. Ze helpen ons met allerlei houtklussen en nemen vooral Anco veel werk uit handen.

Het is grappig om te zien hoe ze zich meer en meer thuisvoelen. Gingen ze eerst niet in onze Lazy Boy (luie stoel) zitten, nu springen ze er na een zware werkdag van een afstand in ;-) Ook worden de gesprekken intenser en dieper, waardoor we hen beter leren kennen. Een internationaal potje "Pictionary" - je weet wel dat tekenspel - gaf hilarische momenten. Wij Nederlanders kenden vaak genoeg de te tekenen Engelse woorden niet.

Ze zijn 18 en 19 jaar en de een is 6 maanden van huis (waarvan 3 in Mali), de ander 2. Een hele onderneming voor hen, ze slapen 'heel basic' op de bijbelschool. Anco kon het niet laten hier zondag in de kerk een grapje over te maken.

De zus van onze schoonzus hadden we namelijk ook deze slaapplek aangeboden, maar ze hield het daar één nacht uit. Veel meer dan een bed, een tafel en een geïmproviseerde douche heb je niet tot je beschikking. Rondom staan wel huizen van de bijbelschoolleraren, maar toch zit je vrij op je zelf, afgelegen. Voor haar alleen geen goede stek. Voor de twee jongens echter wel voor een tijdje.

Anco stelde de jongens in de kerk voor en grapte dat zij - itt bovengenoemde - niet bang waren om in het huisje te slapen. De directeur van de school, ook aanwezig in de kerk, lachte daarop een beetje te hard. Humor (lees: zelfspot) houdt nog altijd de Malinezen op de been.

Een van de leraren achteraf had er meer begrip voor. Hij vertelde dat het heel anders is om twee jongens daar te laten logeren ipv één meisje. Toch zal het zolang zij in Mali is een onderling grapje blijven. In de goede zin van het woord.