We hebben vandaag een 'werkuitje' gemaakt met 3 Afrikanen op de achterbank. Dat was een hele (culturele) beleving...en een goede mogen we wel zeggen ;-)
Onze plaats van bestemming vandaag was het christelijk re-integratiecentrum voor ex- gevangenen, Centre Philemon, zo'n 20 kilometer buiten Bamako. Naar Malinese wet en regels mag je namelijk een project als dit niet binnen een bepaalde straal van de stad beginnen.
Centre Philemon (CP) dus....om de reden dat we het graag een keer met eigen ogen wilden zien, om foto's te maken voor een folder die ze willen laten drukken en ....omdat er één van de jongens van Bolle Mineurs net bij was gekomen. Eén, bleek vandaag, die we ook kenden door het computerproject dat we in de gevangenis draaien ;-)
We waren de afslag naar CP nog niet genaderd of we moesten even stoppen. Allereerst om een foto te nemen van het “aankondigingsbord” van CP, maar ook om (natuurlijk) vlees, pinda's, maïs en mango's te kopen...Want: het is nu eenmaal goedkoper dan in de stad (Bamako).
Zo gezegd, niet zo gedaan...Was blij dat Anco de auto in de schaduw had geparkeerd. Toen weer op weg, om nog wat kilometers over een zandweg af te leggen. CP is gelegen bij een klein dorp. Het centrum bestaat uit twee grote stukken grond, omgeven door een muur (eerste wat je doet in Mali als je grondbezit hebt ;-). Hierop staan enkele gebouwtjes (slaap- en opbergplaatsen), twee ezels, twee waterputten, een toiletgebouw en er huisden geiten.
Deze geiten mochten naar Malinees gebruik vrij rondlopen, maar zijn niet teruggekeerd. Inmiddels is de hoop opgegeven, vertelde één van de CAMA dominees, dat ze nog huiswaarts gaan. De twee waterputten geven op dit moment te weinig water om het stuk land te bewerken (jardinage). Bij het slaan van de putten stootte men op rotsen, waardoor de putten niet diep genoeg zijn.
De drie jongens worden 'ter zijde gestaan' door een oudere man, men is nog op zoek naar een christelijk Malinees gezin (man + vrouw) die permanent ter plaatse zich wil settlen. Op dit moment is er dus voor de jongens nog niet zoveel te doen, al zit er duidelijk toekomst in het centrum.
Eén dominee, zelf ex-gevangene, bezoekt de jongens trouw. Twee keer per week legt hij de lange reis op z'n motor af om de jongens te bemoedigen en om hen van advies te voorzien. Van de omgang tussen hem en de jongens straalt vreugde af.
Naar Malinees gebruik krijgen we ook te eten en drinken we later thee. De dominees vergeten de tijd en één valt zelfs even in slaap. Op de vraag of hij slaapt antwoordt hij, gevolgd door een lachsalvo: ja, een beetje. Qua sfeer zit het helemaal goed...naar onze (bescheiden) mening althans.
Op de terugweg wordt er druk gepraat over de mogelijke aanschaf in de toekomst van een zonnepaneeltje, het dieper graven van de putten en de noodzakelijkheid van een dominee permanent ter plaatse. Bij de dameshoek wordt nog even gestopt om (jawel) nog meer mango's te kopen. Het was goed dat we op het laatste moment besloten 'veel, extra' water mee te nemen in de auto, want verhit en dorstig waren we wel. Om niet te vergeten tevreden met het feit dat op deze middag aanwezig mochten zijn.
Collega Carina geeft op haar website (http://www.carinainmali.nl/philemon.html) nog wat meer informatie over 'haar' project....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten