Het beloofd een bijzondere week te worden en niet alleen omdat het Pasen is. Vanuit een heet Mali alsnog ‘Gezegende Paasdagen’ toegewenst. We mochten dit jaar Pasen vieren op een bijzondere en geheel Malinese wijze.
De dienst in onze gemeente was hartverwarmend en vreugdevol. De preek had als thema: de kracht van Jezus opstanding. We zijn gezegend met een goede voorganger en spreker in onze gemeente dichtbij ons huis. Het voelt in de gemeente werkelijk als “chez nous”.
Vlak na de dienst gingen we, naar Malinese gewoonte, op bezoek bij de domineesvrouw (Lydie). Ze is net terug uit Koutiala na een gynaecologische operatie. Haar verblijf, vertelde ze, was om meerdere redenen bijzonder. Ze voelde zich bijzonder “thuis”, omgeven door zorg en liefde van de verpleegsters en zendingswerkers.
Eén van onze collega’s had verteld dat Lydie een bijzondere patiënte was. Iedereen in het ziekenhuis had tijdens haar verblijf het Goede Nieuws goed en duidelijk gehoord. Voor en nadat Lydie onder narcose werd gebracht, zong zij namelijk allerlei liederen en preekte vol overgave. Waar het hart vol van is….
Mijn Paaszondag werd afgesloten met een klein feest bij Aya, onze vriendin en helper in huis. Ze had alle dames uitgenodigd die met Carina samenwerken in een project en daarnaast ook haar Moslim buren en kinderen. De binnenplaats bij haar huis zag bijna zwart van de mensen.
Ik keek enigszins vreemd op wanneer één van de buren even aan kwam waaien, en vervolgens een bord met eten mee naar huis nam. In onze cultuur ondenkbaar om dit te doen, hier wellicht geaccepteerd, al heb ik nog niet uitgezocht in welke mate ;-)
Vandaag mogen we de ‘nieuwe, tweedehands’ motor voor onze computerleraar ophalen. Hij vertelde me aan de telefoon dat hij deze Paasdagen, o.a. vanwege zijn speciale gift, niet snel zou vergeten. Via deze weg wil hij een ieder die hieraan heeft bijgedragen bedanken.
De motor komt precies op tijd, omdat hij woensdag vol goede moed weer in de jonge jongensgevangenis aan de slag gaat. Alles staat gereed om er een mooie herstart van het project van te maken. Ook de jongens staan te trappelen van ongeduld. Helemaal zij die weten dat ze bij de eerste nieuwe groep horen ;-)
Wij gaan morgen weer op reis. Ook dat voelt goed na toch ruim een maand in Bamako te zijn geweest. De reiskriebels komen langzaam weer op, al hebben we een goede, wat meer rustige tijd achter ons liggen.
Dit keer gaat onze reis naar Koutiala (werken aan het internet), San (computers installeren op het bureau van onze Kerkpresident) en Sofara (korte videofilm maken van onze collega’s die werken onder de Bozo’s)…
Het beloofd vooral een warme tijd te worden. Collega’s zeggen dat met name een verblijf in Sofara op dit moment een ware uitdaging vormt. We zullen zien…moeten een en ander toch eerst zelf aan de lijve ondervinden, willen we “ervaringsdeskundige” zijn ;-)
p.s. We zullen wegens onze reis de komende tijd wat minder bereikbaar zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten