Kerstboom doet intrede

Onze eerste échte Kerst in Mali....Onze eerste Kerst in 2004 waren we in Sierra Leone. In 2005 deden we Burkina Faso aan. Hierbij stonden we eigenlijk niet direct stil, tot Paul (onze cyberman) ons vroeg waar we dit jaar naar toegingen...Nou uh, nergens, want we krijgen na de Kerst bezoek. Taalvrienden van Les Cedres die zelf in een klein plaatsje Kissidougou in Guinee wonen.

Maar goed, Kerst in Mali dus. Tot nu toe een waar feest. Al was Kerstnacht voor ons even afzien, vanwege de knoerdharde muziek tot 3,4 uur in de nacht en de honden die door het dolle heen waren. Met 3 mannen en 1 vrouw onder hen valt het niet altijd mee, en moeten we ze zo nu en dan a.g.v jaloezie uit elkaar halen.

De kerstboom dus...een kleine, kleurige, nepperd wel te verstaan. Niet dat dit nu zo belangrijk is aan de Kerst, maar wel uniek in huize Bergeijk. Vrijdagavond kreeg Anco deze cadeau, om aldus collega's de vrede in huis te bewaren ;-) Ikzelf ben namelijk met kerstbomen opgegroeid, Anco niet en die gaf er dus ook weinig om. Amerikaanse collega's was dit ter ore gekomen (in Amerika is het Kerstfeest een groot, kleurrijk feest!!) en besloten een kleine voor ons op de kop te tikken. Zo gezegd, zo gedaan. En laten we er nu beide van genieten ;-)

Terug waar het allemaal om draait. Niet om de boom, of de cadeaus die eronder liggen. Ook niet om de kleding, of wat eten we die dag? Aspecten overigens, die door sommige mensen in Mali wel als erg belangrijk worden beschouwd. Zo kan het voorkomen dat mensen al hun geld aan het kopen van kleding voor de hele familie opmaken, en dan vergeten dat er ook nog moet worden gegeten. Leningen bij hun bazen zijn dan (helaas) vaak aan de orde van de dag in deze feestmaanden.

Het viel ons beiden vanochtend in de kerk op, dat er maar een klein aantal gemeenteleden waren met de “Kerststof” van dit jaar. Waaraan dit ligt / lag is ons nog niet duidelijk geworden. Interessant gegeven om in het nieuwe jaar eens na te vragen bij onze dominee.

De Kerstboodschap van vandaag borduurde voort op die van gisteren: vrede. In hoeverre we vrede hebben binnen onze familie? Binnen onze buurt? Binnen onze gemeente? Met de mensen om ons heen? Hierbij werd Jezus aangehaald als de “Prins van de vrede”, genoemd in Jesaja 9: 5. Dat het onze opdracht is, als navolgers van Koning Jezus, om in vrede te leven met onze omgeving, met onze medemens. Ongeacht de situaties waarin we verkeren. Het is een 'staat' die je aanneemt, een houding die Jezus ons leert.

Net voor de Kerst hebben maar liefst 210 dopelingen aan deze opdracht gehoor gegeven. Om navolgers te worden van Jezus. Onze gemeente in Magnambougou telde 29 dopelingen onder het totaal van 210. Aan hen, maar ook aan ons, de opdracht om “mensen van vrede” te zijn, te worden. Een uitdaging voor het jaar dat voor ons ligt. Waarbij we klein mogen beginnen, binnen ons gezin, de mensen om ons heen...

Vanuit Mali dan ook een vrederijk 2007 toegewenst!