Naast het maken en afwerken van 'to do' lists, voor in Mali en Nederland, merk ik met name ook door mijn dromen dat de terugkeer naar Nederland nadert. Ik droom bijvoorbeeld over het feit dat ik er niet meer volgens de laatste mode in Nederland bijloop...Of over de ontvangst bij vrienden thuis die van 0 kinderen naar 1 of meerdere gingen in 1,5 jaar tijd. De tijd van ons verblijf in Mali dus.
Met een vriendin heb ik er wat lacherig over gedaan en dacht ik eigenlijk: ha ha, de meeste dromen zijn toch bedrog, aldus Marco Borsato. Maar uiteraard – alle studies nalopend – zit er ook een grote kern van waarheid in de dromen die ons 's nachts uit de slaap kunnen houden (of niet).
Begrijp me niet verkeerd, we zien er echt naar uit om drie maanden naar Nederland terug te keren. Daarbij denkend aan bijvoorbeeld: een weerzien met familie, vrienden, het uit de muur trekken van een kroket, een strandwandeling, een bruine boterham met kaas, een meer gestructureerd leven, kou ipv hitte, etc.
Maar toch ervaren we ook een stuk (gezonde) stress. Stress om 1,5 jaar te overbruggen, aan bepaalde verwachtingen van verschillende partijen te 'moeten' voldoen, de boodschap van ons verblijf in Mali over te laten komen, etc. We hopen door middel van foto's, videofilmpjes, verhalen écht duidelijk te mogen maken wat 1,5 jaar wonen en werken in Mali voor ons betekende. Al beseffen we ook (terdege) dat het zo moeilijk is soms om een (zo anders) leven beeldend en begrijpend te maken aan mensen die nooit in (West)Afrika zijn geweest.
Daarnaast ligt er ook de uitdaging om (nieuwe) sponsors warm te maken voor een nieuwe termijn in Mali. En uiteraard de gesprekken met het CAMA-bestuur, door wie we tenslotte zijn en opnieuw moeten worden uitgezonden.
Momenteel zijn we alles netjes aan het afronden in Mali. Zo hebben we een “compound” bijeenkomst gehad vanochtend. Om met alle families die daar wonen te praten over (regel)zaken tijdens onze afwezigheid van drie maanden. Maar ook om privé elkaar te ontmoeten en er voor elkaar te zijn en te bidden. Het is soms bijzonder hoe je op één compound kunt wonen zonder elkaar echt veel te zien. Vanwege alle dingen die een ieder bezighouden.
Het verlangen naar Nederland is groter dan de stress, no worries ;-) Maar het is toch grappig dat bepaalde aspecten terugkomen door middel van dromen. Wellicht een goede voorbereiding op dat wat daadwerkelijk komen gaat? Of zijn de meeste dromen toch gewoon bedrog??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten