We hebben een enerverende tijd gehad de afgelopen 10 dagen en zijn weer veilig terug in Bamako. Bij dit woordje 'veilig' staan we niet altijd lang stil, maar na onze busreizen van de afgelopen tijd krijgt dit woord weer extra inhoud. Voor ons voorlopig even geen openbaar vervoer / bussen meer in Mali ;-) Lang leve de auto!!
Ons bezoek aan een vriendin – die we van de taalstudie in Parijs kennen – in Duentza was erg goed. Het was leuk en interessant om haar leven in een klein dorp van dichtbij te mogen bekijken. Ook mochten we lange dagen (in de bus) en avonden discussiërend doorbrengen, afgewisseld met ons favoriete kaartspel.
Ashild (naam van de vriendin) heeft in de dagen dat we er waren 'gewoon' haar programma (taalstudie) afgedraaid en wij hebben daar op ingehaakt door bijvoorbeeld Timboektoe te bezoeken, terwijl zij drie dagen de bush in ging om haar taaltheorie in de praktijk te brengen.
Deze reis hebben we vrijwel helemaal met het openbaar vervoer gedaan en dat was zo nu en dan een uitdaging! Laat me enige ervaringen op een rij zetten, afgewisseld met datgene wat we hebben gedaan. De reis naar Timboektoe was op dat gebied – en anderen overigens – wel een hoogtepunt. De route van Duentza naar daar wordt ook wel 'escalier' genoemd, frans voor trap. En dat is het letterlijk. De weg is geasfalteerd (nog niet zo lang overigens), maar je moet niet weten hoe. Het is dus net alsof je 200 kilometer lang continue over een ladder heenrijdt.
Op de heenreis hadden we een chauffeur die om elk wissewasje stopte (gebed, water ter afkoeling van de motor, even hulp bieden aan, etc), terwijl we op de terugweg een chauffeur hadden die nergens voor terugdeinsde. Zo erg zelfs, dat de helft van de passagiers ervan moest overgeven. Liet Ewien nu net een meisje op haar schoot hebben, die al haar melk / joghurt er uitgooide ;-)
Desalniettemin was het het bezoek aan Timboektoe waard. Het was heel anders – meer ontwikkeld – dan we hadden gedacht. En bovendien was de woestijn minder zanderig. We werden met Malinese gastvrijheid onthaald. En dat bij iemand die we persoonlijk niet kende. Binnen mum van tijd werd een kamer in orde gemaakt. Een gordijn opgehangen, de lichten vervangen, een deur erin gezet, water op de grond om te drinken, etc. Uiteraard afgemaakt met een Malinese maaltijd.
Veel tijd in Timboektoe hadden we niet, maar die hebben we optimaal benut. We hebben het enige cybercafé bezocht dat er momenteel is, de historische stad van binnen en buiten bekeken, een kamelentocht gedaan door de woestijn, gevolgd door een zonsondergang en koude nacht (brr) in de woestijn. En dat in zo'n 1,5 dag. Je zou er moe van worden....
Gisteren zijn we aan de terugreis vanuit Duentza begonnen en hebben we een nachtje OP het dak van een hotel geslapen. Weer eens wat anders dan in een hotelkamer dachten we. En bovendien een stuk koeler en goedkoper. Moet je wel even de muggen van je afhouden door je goed in te spuiten of ze zo nu en dan dood te slaan. Maar tof was het wel.
We hebben dan ook enorm genoten van onze 10-daagse reis. Al waren we ook weer tevreden om terug te zijn in Bamako. Na een lange en vooral hete busreis met op elkaar gepakte Malinezen. Nu rest ons nog vier weken om alles in orde te maken voor ons verlof in Nederland. We hebben besloten het per dag te bekijken en ons niet drukker te maken dan nodig is. Goede theorie, nu alleen nog het omzetten in de praktijk ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten