Update Bantu

We krijgen regelmatig de digitale vraag toegesteld hoe het met Bantu, onze puppy, is. Vandaar het idee eens een weblog aan hem te wijden. Het is maar goed dat hij het niet weet, anders zou hij vol trots (of niet) naast me komen zitten...

We moeten zeggen dat het hebben van een kleine pup in en om het huis, leuker is (denk ik) dan we beiden dachten. Vaak denk je toch aan het extra werk (zindelijk krijgen, drie keer per dag eten, etc) dat je met zo'n beestje erbij krijgt. Maar Bantu is een ware aanvulling aan onze 'household'.

In het begin moesten maar weinig honden (we hebben er nu in totaal vier ;-) iets van Bantu hebben. Maar daar trok hij zich niets van aan. Er is toch niemand (dacht hij) die hem niet aardig zou vinden?? !! Al likkend en poten gevend sloeg hij zich er dan ook doorheen. Zelf de meest terughoudende hond op onze 'courtyard' moest eraan geloven.
Nu hij 4 maanden is, vragen we ons wel eens af wat hij wel en niet begrijpt. Volgens onze buurman Phil, die hem vandaag uit het bloemenperk heeft gejaagd, doet hij zich op zulke momenten dommer voor dan hij is. Hoe herkenbaar ;-) Deden we dat niet allemaal toen we klein waren en iets hadden gedaan dat niet door de beugel kon??

Deze week is een speciale voor Bantu, omdat Anco een week aan het werk is in Koutiala. Dat staat gelijk aan: meer tijd in het huis (op de koude stenen vloer), aan het voeteneinde van Ewien (wegens eenzaamheid) en andere verwennerijen. Gasten reageren soms verbaasd als ze binnenkomen en iets langs hun benen voelen glijden. Ja hoor, Bantu is binnen en ligt in mum van tijd ondersteboven op de grond. Op zijn rug liggen, met vier poten omhoog, is namelijk zijn favoriete slaaphouding.

Rond deze dagen is het ook meer oppassen geblazen. Met het groter worden van Bantu, springt hij (volgens Ewien net als een varkentje) steeds hoger in de lucht. Het is altijd weer een verrassing wat we 's ochtends in zijn hok (een omgekeerde kartonnendoos) aantreffen. De buren komen ook wel eens verdwaalde kleren en andere spullen terugbrengen, die Bantu naar het andere eind van de 'courtyard' heeft gesleept.

En dan water...Hoe kunnen we dat vergeten. Onze hond (als alle labradors) zijn Gek – met een hoofdletter G – op water. Zodra hij water ziet gaan zijn ogen glanzen. Bantu gaat dan ook vaak genoeg met zijn poten in zijn waterbak (veel te klein uiteraard) staan. Ook het zwembad is een genoegdoening. Beetje sneu altijd als hij buiten het zwembad blijft en wij erin dobberen. Dan rent hij blaffend rond en zet zijn modderige poten uit protest op de zwembadrand.

Er is meer over Bantu te zeggen dan ik in eerste instantie dacht. Voor ons staat het hebben van een pup wel enigszins gelijk aan het hebben van een baby. Al hebben we met die laatste nog geen ervaring opgedaan ;-) Vaders, moeders, klim in de pen als mijn idee hierover onjuist is!! Groeten en een poot van Bantu ;-)