Deze week heeft een vriendin van ons – oprichster van een kerk niet ver bij ons vandaan – een jeugdweek georganiseerd. Een periode waarin elke avond video's worden getoond met brandende onderwerpen voor de jeugd, afgewisseld met een panel/publieksdiscussie. Het was interessant om te zien in hoeverre dit bij de doelgroep aansloeg.
De onderwerpen deze week waren en zijn bijvoorbeeld: de jeugd en aids, drugs, werkeloosheid, seksualiteit, keuze van partner, etc. Alledaagse problemen waarmee met name de (Malinese) jeugd in aanraking komt. Het interessante aan de opzet van de avonden was de aanwezigheid van een Moslim/Christelijk panel ter aanvoering van de discussie.
Ondanks dat het aantal personen per avond niet groot was en het geluid niet optimaal, is een video/discussie avond toch een goede methode om de jeugd aan te spreken. Tijdens de discussies werd ook “toepasselijk” thee geserveerd. Thee drinken en praten zijn toch activiteiten waarmee elke Malinees zich een groot deel van de dag bezighoudt.
Vanavond was de discussie rond het brandende onderwerp “drugs en werkeloosheid”. Dat gaf voldoende stof tot praten. Twee meiden in het publiek voerden de discussie aan door stellig te beweren dat ze 'rokende mensen' verfoeiden. Hun woordkeuze was dan ook niet altijd even gelukkig. Toch stookte het het vuur van de discussie wat op en werd het publiek ook meegetrokken in de discussie.
Dat de besproken onderwerpen onder het publiek leefden, werd gedurende de avond wel duidelijk. De getoonde christelijke video's gaven niet alleen Bijbelse antwoorden, maar gingen ook met name in op de praktische aanpak van een probleem. Ook ging men per aflevering het veld in, een organisatie opzoekend die oplossingen bood voor bijvoorbeeld het drugs- en / of aidsprobleem.
Ikzelf werd deze avond beziggehouden met een Malinees halfverlamd jongetje van vier. Twee avonden geleden wilde hij nog niets van me weten, vanwege mijn blanke huidskleur. Komend vanuit een heel klein Malinees dorp, deed hem zelfs bij het zien van een video met blanken wegkruipen achter de (zwarte) mensen die hij goed kent en vertrouwd.
Na twee lolly's en twee avonden sussen en naar hem knipogen, gebeurde er vanavond toch wel een klein wonder. Hij lachte naar me, en nog uitbundig ook! En ja hoor, hij kwam zelfs op schoot gekropen, ik had hem niet eens een lolly voorgehouden ;-)
We hebben er dus weer een kleine vriend bij. Onze vriendin doet veel voor hem en zijn familie. Dat is in onze ogen ook de manier om in de Malinese samenleving te staan. Goede vriendschappen met Malinezen aangaan en ze soms (ook door middel van deze video-avonden) van hele simpele, praktische adviezen voorzien. Het panel vandaag noemde ook het gebrek aan algemene kennis en vaardigheden onder een groot deel van de bevolking.
Open discussie-avonden als deze - met de generatie van morgen – zijn daarbij kleine stapjes in de goede richting. Ik heb er in ieder geval van genoten!!
