In de twee weken dat we in Guinee zijn geweest is een en ander veranderd. Een opmerkelijk feit is, dat één van de kippen tijdens onze afwezigheid is gaan leggen. Jullie herinneren jullie vast dit vraagstuk nog wel, velen hebben tips aangedragen om onze kippen aan de leg te krijgen. Nou, we kunnen melden dat dat voor één kip succesvol is gebleken ;-) Hartelijk dank voor het meedenken.
Ik grapte al tegen Anco dat het mes op zijn keel van Aya of mijn onder druk zetten iedere morgen haar de das om had gedaan. En ze besloot te gaan leggen toen wij niet in de buurt waren... Maakt eigenlijk allemaal ook niet zoveel uit, als ze maar leggen. Aya maakte zich al zorgen, omdat ze alleen maar geld kosten vanwege het eten en er niets voor terug deden. Zij dreigde dan ook met kippensoep.
Misschien is het nu de start van het legseizoen in Mali (oktober) i.p.v. de start van de lente in Nederland en is een en ander gewoon vrij logisch verklaarbaar. De kippen zijn tenslotte toch half Nederlands – half Malinees. Wellicht zijn ze hierdoor enigszins in de war gebracht.
Maar goed, terug naar het dagelijks leven. We zijn deze week weer in een echte Bambaraklas ingedeeld, samen met andere nieuwe collega's. Voor Anco is dit een verademing, omdat hij graag dingen meerdere keren hoort en ze dan beter kan onthouden ;-) Ik weet nog niet zo goed wat ik ervan vindt en ga (zoals het er nu uitziet) liever verder met onze huidige tutor aan huis. We zullen zien hoe een en ander gaat uitpakken. Het is in ieder geval goed voor de nieuwe collega's om in een klas (beetje zelfde idee als in Frankrijk) de taal van het land te leren.
Verder heb ik geloof ik nog zo veel te melden, omdat zo'n eerste week terug snel 'opgaat' aan dingen weer aan de gang krijgen, lopende projecten bekijken en zien wat de volgende stap in een en ander is. Wel heb ik weer kennis mogen maken met het chaotische Bamako. Ik moet zeggen dat ik dat in Guinee, in het kleine dorpje N'Zao totaal niet had gemist ;-)
Woensdag nam ik de taxi en het viel me al op dat de jonge chauffeur erbij zat alsof hij niet kon rijden. Voorover gebogen over het stuur ontweek hij alle hoofdwegen (waar de politie staat) en belandde uiteindelijk nog in de armen van een agent. Het is ook niet de beste tijd voor chauffeurs, vanwege Ramadan. Agenten vangen dan graag wat extra geld. Maar goed, hij dus zijn papieren laten zien, nog niets aan de hand zou je denken, maar....de agent vond dat hij mee moest lopen.
Vervolgens zie je Malinezen dan vaak met hun armen zwaaien, smeken om minder te hoeven te betalen, etc. Het is niet altijd duidelijk of de agent ze pakt op een echt feit of gewoon zijn zakken wil vullen. Maar goed, ik verloor mijn chauffeur uit het oog en zat 10 minuten rustig (nou ja redelijk ;-) op hem te wachten. Toen vond ik het welletjes, legde wat geld neer en nam een andere taxi naar de stad. Bij het later navragen aan een Malinese vriend bleek dit cultureel OK te zijn. Om de chauffeur met een lege auto te laten zitten ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten