Ga-laten

Deze uitspraak van mijn zwager schoot de laatste dagen door me heen. Toen ik vanochtend ook nog iets op de radio hoorde wat dit 'triggerde', besloot ik de zaken van me af te schrijven :)

Een radio 1 presentator - afkomstig uit Suriname - wilde vanochtend begrijpen waarom de gemiddelde Nederlander zijn tuin haast tot tempel maakt. Zodra het voorjaar haar gezicht laat zien, haast men zich naar tuincentra en andere plekken om het nodige aan te schaffen om de tuin op z'n mooist te maken. Met daarin de nodige competitie tussen verschillende buurten!

Vanuit zijn Surinaamse achtergrond benadert hij een tuin heel anders. In een tuin groeit alles van zelf en je bent met name bezig met snoeien, niet met aanplanting...Een andere benadering, die mij tot nadenken zette :)

De tuin zou namelijk een plek moeten zijn om tot rust te komen, om te genieten van Gods prachtig geschapen natuur. Maar net als zoveel aspecten in onze samenleving, verheffen we tuinieren bijna tot een moeten in plaats van zijn. Mijzelf incluis, al hebben we hier niet echt een tuin waarop ik me kan en wil uitleven :) Je kunt hier dan ook bijvoorbeeld denken aan je huis altijd tip top in orde, een (andere) hobby of werk...

Mali lijkt ver weg, maar toch zijn we er elke dag wel mee bezig. We zijn dingen aan het plannen, projecten aan het voorbereiden, we brengen bezoeken aan bedrijven, etc. Als ik niet oplet ga ik ook hiervan weer de nodige 'to do' lijstjes van maken, waardoor ik soms volledig Zijn plank mis sla. Ik heb me dan ook per direct voorgenomen om te 'gaan laten'. Om meer stil te staan bij het moment en de mensen om me heen. Om zo het maximale uit een dag te mogen halen.

Niet alles hoeft perfect (liever niet zelfs!), ten koste van alles. Afrikanen beseffen / begrijpen dit vaak veel beter. Wellicht ben ik dan ook weer meer toe aan Mali dan ik zelf denk. Overigens voordat we weer voet aan Afrikaanse wal zullen zetten, vliegen we voor 10 dagen naar Amerika.

Een grote kerk heeft ons uitgenodigd om van hun video team te komen leren. Ik zal dan ook een weekje met hen mogen optrekken om ze de hemd van het lijf te vragen. Het zal een leerzame tijd worden, maar vooral ook een tijd van genieten. Ook krijgen we hierdoor weer een kans om Anco's broer en familie te zien.

Laat ik afsluiten met deze prachtige poëzie:

"Hij zendt de bronnen naar de beken, tussen de bergen vloeien zij daarheen;

zij drenken alle dieren des velds, de wilde ezels lessen hun dorst.

Daarbij woont het gevogelte des hemels, van tussen de takken laat hij zijn lied horen.

Hij drenkt de bergen uit zijn oppperzalen, van de vrucht uwer werken wordt de aarde verzadigd."

Psalm 104: 10-13

p.s Ik ga mijn wasje ophangen, want uiteraard is er ook voor 'alles een tijd' :) Sta even stil en geniet van de dag!