Tijdens mijn metrotochtje zaterdag naar Rotterdam - met Amsterdam als vervolg - schoot dit alles door me heen. Ik keek eens om me heen en zag al mijn mede-reizigers met andere ogen. Kenden zij (de) hoop? Hadden zij een toekomstverwachting waarin ze al deze gebeurtenissen kunnen plaatsen?
Zijn al deze rampen dan toch een straf van God, zoals een Japanse minister beweerde? Vanuit de bijbel (Mattëus 24 / Rede over de laatste dingen) kunnen we aangeven dat al deze rampen ons niet verbazen en ons ook niet met angst vervullen. Mooi vond ik het dan ook om juist nu een overdenking te lezen van Corrie ten Boom, getiteld:
Wat Hij maakt, kan Hij herstellen
Ergens in Rusland woonden veel mensen in een groot huis, opgedeeld in appartementen. Het souterrain stond vol rommel van al de gezinnen. Daartussen lag een prachtige harp, die niemand had kunnen repareren.
Op een avond, toen er veel sneeuw lag, vroeg een zwerver of hij in het gebouw mocht slapen. De mensen maakten een plekje voor hem vrij in een hoek van de kelder en hij was blij dat hij daar mocht overnachten.
Een poosje later hoorden de mensen prachtige muziek uit de kelder komen. De eigenaar van de harp rende naar beneden en zag de zwerver op de harp spelen. 'Maar...hoe heeft u die gerepareerd? Wij kregen het niet voor elkaar', zei de eigenaar.
De zwerver glimlachte en antwoordde: 'Ik heb die harp jaren geleden zelf gemaakt, en als je iets hebt gemaakt, kun je het ook repareren.'
Hieruit putte ik weer hoop dat God alles heeft gemaakt en dat er niets buiten Hem om gebeurd. Hoe moeilijk dat soms ook te plaatsen is voor ons, wij zien slechts een deel van 'het plaatje'... En zoals eerder genoemd: God komt nooit te laat! Ook niet voor Japan, Libië en alle andere streken. Daar houd ik me met beide handen aan vast!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten