Warme deken

Het beeld van een 'warme deken' komt meerdere keren bij me op, nu we weer in de Malinese straten rondwandelen...En dan gaat het niet alleen om de temperatuur (overdag zo'n 25 - 30 graden), maar meer om de vriendelijkheid waarmee de Malinezen een ieder bejegenen.

We merken dat onze tijd in Congo om meerdere redenen goed is geweest. Al is het alleen al om Mali - het land wat je toch voor lief nam - met andere ogen weer eens te bekijken. En gastvrijheid, dat staat in Mali op plaats nummer 1. Helemaal als je wat ouder bent en grijze haren telt, dan zwaait menig (taxi)deur letterlijk voor je open :)

Afgelopen dinsdag hebben we voor 'een ruime week' weer voet op Malinese bodem gezet. Om vooral Anco's ouders kennis te laten maken met het land en de mensen waar we ons alweer ruim 6 jaar (onder) bevinden. Daarnaast kwam het ook handig uit om nog wat herstelwerk op de bijbelschool Bethel te verrichten. Je kunt tenslotte heel wat materiaal meenemen als je in totaal acht koffers (en een beetje) tot je beschikking hebt :)

De eerste dag Bamako was afwisselend. Het varieerde van een uurtje dierentuin, een wandeling door het nieuwe Nationale park tot een kijkje achter de schermen van een watercentrale en een rit over de oudste 'natuurbrug' van Bamako. Ook gingen we even terug naar de plek waar het allemaal begon, ons eerste huis, ons eerste plekje in Mali. Pure nostalgie!

De tweede dag zou in het teken hebben gestaan van onze reis naar Koutiala, zij het niet dat Anco toch een griepje tussen Nederland en Mali opgelopen heeft. Voor hem een dagje uitzieken in bed, voor de anderen een rustig dagje van wandelen en de artistieke markt bezoeken. In de hoop dat we morgenvroeg weer enigszins fris op pad kunnen gaan.

Vandaag moest ik wel lachen om menig Malinees. Om hoe gemakkelijk men een praatje aanknoopt en contact maakt, zonder dreigend over te komen. Ook de taxichauffeur lachte hartelijk met ons mee, al verstaat hij geen woord Nederlands (denken wij :)

Van het hogere gehalte 'grijze haren' maken we dankbaar gebruik. Want voor oudere mensen lopen ze extra hard, er kan veel om het een (blanke) oudere naar de zin te maken. Het feit dat je hun land bezoekt op hogere leeftijd dwingt respect af. En de eventuele taalbarrière? Die wordt met man en macht geminimaliseerd. Genoeg creativiteit om toch een brug te leggen.