Ik loop op straat.
Er zit een diep gat in de stoep.
Ik val erin.
Ik ben verloren...hopeloos.
Het is mijn schuld niet.
Het duurt een eeuwigheid
voor ik eruit ben.
Ik loop in dezelfde straat.
Er zit een diep gat in de stoep.
Ik doe net of ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik
weer op dezelfde plaats ben.
Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog heel lang voor ik eruit ben.
Ik loop in dezelfde straat.
Er zit een diep gat in de stoep.
Ik zie dat het er is.
Ik val er alweer in...
Het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik klim er onmiddellijk uit.
Ik loop in dezelfde straat.
Er zit een diep gat in de stoep.
Ik loop er omheen.
Ik loop in een andere straat.
Portia Nelson (Autobiography in five short chapters)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten