Nog twee dagen en dan stappen we in de auto richting Bamako. We gaan wat vroeger die kant op, omdat een arts zaterdagavond op het vliegtuig moet worden gezet. Voor ons wel lekker, want dan kunnen we nog even de laatste zaken in Bamako regelen en genieten van onze oude gemeente!
Vorige week kregen we een telefoontje uit Nederland, van een NCRV Netwerk medewerker. Hij wilde graag een mening hebben over een onderwerp dat men gaat (inmiddels heeft) behandelen. Mali komt de laatste tijd vooral negatief in het nieuws. Gaat het goed, dan hoor je de naam vaak niet vallen in de media.
Hij wilde namelijk weten - gezien de dood van een Brit vorige maand in het Noorden van Mali - of wij - als gewone burger - iets van de aanhoudende onrusten merken. Op deze vraag kon ik volmondig nee antwoorden, omdat we nu eenmaal 800 kilometer van Timboektoe af wonen. Meer dan een colonne op de weg zo nu en dan, maken we de onrust niet mee.
Hij kreeg echter verschillende signalen door. Mensen in de hoofdstad zien hun land als een "land in oorlog". Al hebben wij daar een ander beeld bij. Toch gaan mijn ogen wel meer en meer open voor oorlog, maar dan in de geestelijke zin van het woord.
Afgelopen maand werd ook een vader in een van de gesloten buurlanden van Mali gedood. Hij gaf daar computerlessen en getuigde - indien mogelijk - van zijn geloof. Dat heeft hem het leven gekost, hij laat een vrouw en vier kinderen achter.
Met onze verse boekenclub - een club van 6 vrouwen - hebben we het boek "Waking the dead", John Elderedge gelezen. Een boek wat naadloos op geestelijke oorlog aansluit. Iets waarvoor we de ogen niet meer kunnen sluiten, waar we ook zijn.
Zijn hoofdpunten in het boek zijn: niets is zoals het lijkt, we zijn verwikkeld in een (geestelijke) oorlog en je hebt een belangrijke rol te spelen in het geheel. Het boek was overigens hoopgevend, voor het geval je daaraan twijfelt wanneer je zijn hoofdpunten leest ;-)
Toch gebeuren er ook heel goede dingen in het leven van alledag. Zo hoorden we gisteren dat een patientje en haar broertje tot geloof zijn gekomen in het ziekenhuis. Tijdens hun korte verblijf hadden ze duidelijk verschil gezien en na haar beslissing loopt het meisje rond met een grote glimlach op haar gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten