Wat is nu een mooier afscheid van 'regelgevend' NL dan een bon voor 5 km te hard rijden ? ;-) Grapje, van dat afscheid dan, niet van de bon (helaas)...
Nog een paar dagen NL te gaan, en dan vlieg ook ik naar Mali. Elke dag neem ik me voor om mijn koffers te pakken, maar dan stel ik het toch weer uit. Het is een beetje dubbel...Je hart verlangt weer naar je man, het Afrikaanse weer, de mensen...maar toch heeft NL ook 'heel wat'.
Vandaag trek ik er nog een dagje op uit om in België cultuur te snuiven. De hele week was overigens één verwennerij. Woensdag naar de schoonheidsspecialiste, voor het eerst van mijn leven. Ik wist niet wat me overkwam ;-)
Doe je schoenen maar even uit...Schoenen? Ik kwam toch voor mijn gezicht? Of ik ook even mijn bovenlijf wilde ontkleden, hmm. Dekbedje over je heen? Of toch een fleece dekentje? Wat een keuzes allemaal. Ook is 1,5 uur stilliggen in een (tandarts)stoel niet iets waar ik gelijk aan kon wennen. Maar als je de knop omzet, komt alles goed. Ik had het idee dat mijn gezicht zo hard glom toen ik weg ging, dat iedereen het op straat op zou merken!
Donderdag nog even naar de kapper, altijd goed! En dan nu naar België, Antwerpen wel te verstaan. Met een vriendin die houdt van dezelfde dingen en waarbij autorijden geen probleem is. Heerlijk!
Dat zijn dus die dubbele gevoelens, de vele mogelijkheden die NL toch biedt. In Mali moet je dat op een andere manier zoeken, meer moeite doen om je vrije tijd écht leuk te maken!
Maar we gaan ervoor.... want Afrika heeft zo haar charmes. Mijn voornemen is om de positieve dingen / momenten uit te vergroten, waardoor de ellende als het ware kleiner wordt. Dichtbij jezelf blijven en genieten van de mooie dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten