Het is echt waar, afgelopen vrijdag zijn we officieel naar Koutiala verhuisd. En hoe? (zie foto). Het was nog een hele puzzelklus voor Anco om zoveel mogelijk in de auto en de aanhangwagen te krijgen. Maar het is gelukt!
Met ruim 60 km / uur ;-) hebben we onze bestemming Koutiala bereikt. Geen douanepost heeft ons aangehouden om dingen “te controleren”. Bantu heeft geen kik gelaten, keek alleen zo nu en dan angstig als we moesten uitstappen om een lekke band te vervangen. Hij was wel degelijk bang dat we hem op dit nieuwe avontuur alleen zouden laten.
Na 8 uur rijden (we vertrokken om 5 uur in de ochtend), kwamen we aan bij ons nieuwe huis. En konden we het gedane werk – na ons vertrek – bewonderen. Het zag er allemaal mooi uit, alhoewel nog niet af. In een van de volgende blogs volgen foto’s.
Bantu was de eerste dag flink zenuwachtig en loopt ons en iedereen overal achterna. Het was ook wel verwarrend omdat we in het ene huis dozen uitpakten, in een ander (guest)huis sliepen en weer ergens anders aten. Hij heeft dan ook bij menig huis voor de deur gezeten of wel een kijkje binnen genomen.
De kinderen hier zijn dol op hem en hij laat zich flink verwennen. Eén van de kinderen neemt de zorg voor het eten op haar, wanneer wij op reis zijn. Ze is helemaal dierenfreak, dus dat komt goed. Volgende week mag ze een en ander al in de praktijk brengen. Dan staat er een reis van twee weken naar de Hope Clinic, Guinee gepland.
Deze laatste weken van het jaar worden druk. Na Guinee brengen we een bezoek aan ….. jawel Nederland! Met als doel: het vullen van een nieuwe (werk)container. We zien er erg naar uit, maar weten ook dat het een drukke tijd gaat worden die we optimaal zullen moeten benutten. Mochten jullie ons willen zien? Dan zal dit tussen de bedrijven door moeten en zoveel mogelijk op de boerderij.
Dit bezoek geeft ons ook de gelegenheid om familie te bezoeken. Speciaal onze schoonzus en familie die sinds mei heel wat hebben meegemaakt. En Ewien’s vader die in december zijn laatste werkdag heeft. Ook hebben we de kleinste aanwinst van Ewien’s zus nog niet mogen bewonderen. Het wordt dus ook sociaal gezien een reis met mooie momenten.
Nog even terug naar de realiteit van deze dag. Vannacht hopen we in het huis te kunnen slapen, afhankelijk van het opzetten van het waterbed (altijd erg lekker koel in Mali ;-). Ewien protesteert nog enigszins omdat de douche alleen koud water bevat. In deze koeler wordende tijd niet altijd een pretje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten