Dit keer een weblog over 'gevangeniswerk'. Dit naar aanleiding van o.a. een doop van 7 gevangenen die plaats had vandaag in Mali (Kati om precies te zijn).
Collega Carina vertelde dat er eigenlijk acht mannen gedoopt zouden worden, maar 1 trok zich terug. Hij vond zichzelf nog niet klaar om ' zo'n grote stap' te zetten. In alle eerlijkheid en oprechtheid. Bijzonder vind ik het wel, een doopdienst in de gevangenis. Voor deze gelegeheid was een doopfont van plastic gemaakt. Ik heb het zelf niet gezien, maar dat vertelde Carina. De dag voor de doop waren zij en Aya er nog op uitgetrokken om extra korte broeken te kopen. Veel gevangenen hebben geen extra stel, terwijl dat bij een doop (met name) wel nodig is.
Deze dienst was ook bijzonder, omdat het al twee keer was uitgesteld. Door een wisseling van de wacht, als het gaat om de directeur, moesten dingen 'anders' geregeld worden. Is overigens toch wel lastig hoor, dingen geregeld krijgen met (Moslim) Malinezen....
Zo hadden we al een tijd geleden willen starten met het werk in de jongensgevangenis, hier in Bamako. Maar door allerlei getouwtrek zijn we nog steeds niet begonnen. We hebben inmiddels geleerd (culturele les) dat Malinezen (moslims) je soms gewoon zeggen wat je wilt horen, om confrontatie (als je nee zegt) te vermijden.
In ons geval bleef de directeur dus zeggen dat hij 'morgen' echt de computerzaal gereed zal maken en hebben, zodat wij aan de slag konden. In werkelijkheid bedoelde hij (kwamen we laat achter ;-) dat de zaal tot onze beschikking stond, als we deze zelf computerklaar maakten. Wij, met ons Westers denkpatroon, vonden echter dat ook zij, als gevangenis, een bijdrage moesten leveren in hetgeen we gingen opzetten. Zij, op hun beurt, zeiden nooit om een project als dit te hebben gevraagd. Wat overigens niet wil zeggen dat ze er niet blij mee zijn, maar wij zijn de iniators en dat geeft ook een bepaalde verantwoordelijkheid als het gaat om het bovenstaande.
Jullie lezen het al, we bevinden ons nog steeds in onze culturele leerfase ;-) Maar we hebben het voorrecht Malinezen om ons heen te hebben, die ons vriendelijk uitleggen hoe een en ander in elkaar steekt. Onze schemata (ofwel: denkpatronen/kaders) zijn zo anders dan die van de Malinezen. En oh, wat zijn we ons er vaak niet van bewust.
Maar goed, vrijdag en zaterdag deze week gaan we dan, DV, zelf de zaal helemaal gereed maken. We nemen onze eigen werkers, verf en schoonmaakmiddelen mee. En hopen dan maandag met Joel, onze computerleraar, van start te kunnen gaan. Bidden jullie met ons mee??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten