Nepleraar ?!

Ja, ja, de titel beloofd weer heel wat ;-) Wat je niet allemaal meemaakt als je leeft en werkt in Mali. Niet dat het alleen maar aan deze kant van de aardbol gebeurd natuurlijk.

Maar wat dan?, vragen jullie je natuurlijk af. Nou, het is zo. We gingen (maar weer eens) op zoek naar een Bambaraleraar, omdat degene die we nu hebben goed is, maar erruughhh prijzig. Om die reden dachten we: kom laat ons nog een leraar er bij zoeken om per week bijvoorbeeld een uurtje Bambara te praten met name.

Wij op zoek, via Nederlandse vrienden kregen we een naam doorgespeeld. Een goede leraar, aldus hen, een ex-Peace Corpser. Peace Corps is een vrijwilligersorganisatie opgezet vanuit de Amerikaanse overheid. Veel jonge mensen komen hiermee voor een jaartje of 2 naar een land als Mali. Maar goed, Peace Corps dus, staat goed bekend om haar taalcursussen. Dus dat zit wel snor, dachten we ;-)

Fout dus hé, in ons geval. Na een paar keer heen en weer bellen zou onze nieuwe leraar vrijdags om 10 uur (belangrijk detail) bij ons langskomen voor een kennismakingsgesprek. Hij kwam netjes met de auto (vrij uniek voor een Malinees), koffertje (oogt toch goed niet?) in de hand, niets op aan te merken. Nou, hij zou voor dinsdag (afgelopen dinsdag dus) een algemene proefles samenstellen. OK, afgesproken, klaar.

Dinsdag 10 uur zitten we netjes klaar, we hebben er zin in. Het is nog ochtend, niet te warm, dus kom maar op. Half 11, geen leraar...kwart voor 11, nog steeds geen leraar. Gezien onze eerdere ervaringen met leraren, bel ik (Ewien) 'm op. Hmm, nogal wat rumoer op de achtergrond. Wat blijkt nou? Zit hij doodleuk op zijn werk, waarvan wij overigens niet wisten dat hij dat had ;-)

Ik vraag hem beleefd waarom hij niet bij ons les is komen geven? 'Lesgeven?, maar ik ken jullie helemaal niet,' beweert de man aan de andere kant van de lijn doodleuk. Nou, daar zakt dan toch in eerste instantie je broekrok (in Mali) van af. Hoezo, u kent ons niet? We hebben elkaar vrijdag nog gezien, toen bent u hier geweest, op de compound naast radio Espoir. 'Bij u langs geweest?, nee hoor, we hebben elkaar alleen maar over de telefoon gesproken...

Sja, wat doe je dan? De stem die aan de andere kant te horen is, is toch echt wel gelijk aan die van de persoon die vrijdag bij ons binnen was. Weet je wat? Ik geef de telefoon aan Anco, die heeft meer geduld met dit soort dingen ;-) Hopla, voor jou! Nou, Anco stelt ook nog wat aanvullende vragen. Of hij een auto rijdt, of hij heet zoals wij denken dat hij heet...Ja, klopt allemaal, maar hij heeft ons echt nog nooit gezien.

Baf, daar sta je dan, met je mond vol tanden. Ewien geeft aan het gesprek te staken, Anco wil hem nog wel een kans geven...OK, donderdagavond 18.00 uur. Hij blijkt namelijk 5 dagen per week bij de Amerikaanse Ambassade te werken. Om die reden kon hij, aldus hem, nooit om 10 uur bij ons zijn de betreffende vrijdag (?!). Wat denk je? Donderdagavond, niks hoor, niemand aan de poort. Nou, daar blijf je dan mooi mee zitten. Was onze leraar een verbeelding? Of leed hij aan 'short memory loss'? Wie zal het zeggen?